gül

"Rabbim! Derin kederler, güceniklikler, sitemler, küskünlükler, kırgınlıklar, cürümlerim kadar büyük acılar içinde geliyorum. Baştanbaşa hatayım bende. İyi de benim içimdedir kötü de. Şeytan da benim dilimden konuşur melek de. Habil de benim kabil de. İsyanım yoktur sen şahitsin, haşa, ama küstahlığımı, gafletimi, heveslerimi affet. Kapından çevirme geri. Silme kayıtlarından, beni de hesaplarına dahil et. Bana da "Kulum," de, beni de defterine kaydet."

ben eskiden yazıyormuşum burda yaşıyormuşum.

Yalnızca yalnızlığın düğümlerini örüyorum iki dudağın arasında. İçim avaz avaz gel derken, sen hiç durmadan git diyorsun. Gidiyorsun. Hoşçakal diyor dudakların. Acımasız bir vedayı konduruyorsun aramızdaki mesafesiz uçurumlara. Kalbimi uykumda gasbeden gözlerin soldurmuş kirpiklerini. Güneş değince altın olup çil çil dökülen kirpiklerin. Akisleri yüzüne bahar çizen kirpiklerin. Onlar bile ihanet ediyor bana. Onlar bile elvedalar sayıklıyor artık uykumda. Ömrüm boyunca ömrümün alnında çiçekten bir taç olacaksın. Kışın bile solmayacak hatıran. Kurumayacak, anılar defterine astığımız günler.
          
          Ama veda.

Mer ha ba 

o renkli zarflarda o eski mektuplar ¤

Eğildim derin sandığım sığ sulara: başkaları

“ve dudaklarımda acılaşan ıslık 
          adınla çiçeklensin 
          serçeler göçe dayanmaz bilirsin.”

Bugünü bitirip yarına başlayamam
          Dün kayboldu, ötesi bir o kadar uzak
          Sözcükler taşa dönüşüyor şimdi boğazımda
          Çok anlatılmış bir öykü oldu yaşamak..

Ben böyle sığındım sana böyle kuş gibi
          Sen öyle bir gökyüzü öyle düş gibi
          Hep bu yüzden içimizde kanat sesleri

Uğruna şiir yazılacak kadar güzel miydi monarossa, yoksa uğruna şiir yazacak kadar aşık mıydı Sezai Karakoç???