kris

Şey kitabıma destek olurmusunuz yarışmaya katıldım da kara kış festivali ❤️❄️

pek sevmezsin kaybetmeyi ama en küçük varlığından başlayıp en büyük varlığın olan annene kadar kaybetmişliğin var. yüksek bir binadan yirmi beş kere düşüp bir kere ölmüşlüğün var.

acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
          izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma,
          orada o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili
          benden savrulan parçalar kurusa da,
          izleri var hala yolun kenarında
          
          izini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
          vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın
          acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun,
          ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
          hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle
          büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin
          
          ne zamandı bilmiyorum. yaşadıklarından sana
          kalan tortu, seni olduğun yere çakan, olduğun
          yerde fırtına koparan korku. kendi sarmalında
          döndün, döndün, sanma ki daha dönmeyeceksin
          kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun
          
          şimdi, acının ormanından geçiyorsun
          her şey bir daha kanasa da
          ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben
          geç meleğim, senin de şarkıların olsun
          içindeki telleri titreten

@pveony tesekkür ederım bebikimm

“uyandığımda başımı omzuna koyacağım birini aradım, aklıma senden başkası gelmedi.”

tercih donemi diye giremedim pek

@vielost maalesef yasiyorum

pırıl pırıl bir yaz günüydü
          aydınlıktı, güzeldi dünya
          bir adam düştü o gün galata kulesinden
          kendini bir anda bıraktı boşluğa ömrünün baharında 
          bütün umutlarıyla birlikte
          paramparça oldu
          bir adam düştü galata kulesinden
          bu adam benim oğlumdu
          
          gencecikti vedat
          ışıl ışıldı gözleri
          içi
          bütün insanlar için sevgiyle doluydu
          çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
          kendini bir anda bıraktı boşluğa
          söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
          zaman durdu
          bir adam düştü galata kulesinden
          bu adam benim oğlumdu

özlemişim

ben manyak klişe bi insanım ya