Postapokaliptyczny Pingwin

Przyśpieszony oddech, nerwowe bicie serca, obecność śmierci, która dotyka Cię swoim lodowatym palcem. Słyszysz pstryknięcie, chcesz się odwrócić, ale zbyt się boisz. 
A może Twój strach to tylko mglista iluzja?
Nie wiem, ale wiem co innego.
Na tym świecie zostałeś tylko ty i ja.
Wszystko inne zostało spalone przez ognie piekielne, pożarte przez ziemię, zdmuchnięte przez zagubione dusze i zatopione przez tsunami rozpaczy. 
Ale ty przetrwałeś to wszystko. Jako jeden pośród rosnących ruin, węglowego nieba i krzyczącej pustki.
Stajemy przed trzema drzwiami, które ostały się niczym zapomniane groby. Przyciskam broń do Twoich pleców, wywołuję na Tobie presją, która jak czarna wdowa wspina się po Twoich barkach. Wzdrygasz się i mimowolnie wciągasz powietrze przepełnione drażniącymi pyłami i zabójczymi toksynami. Kaszlesz chrapliwie, dusisz się, Twoje żebra przebijają Ci płuca. 
Nie możesz już zostać na tym świecie, musisz pozwolić mu umierać w samotności.
Ale w zamian oferuję Ci te:
Karminowe drzwi z złotą tabliczką "Martwi Aktorzy: Akademia Madame Mort", które przeniosą Cię do enigmatycznych Zaświatów oraz do prestiżowej akademii, której posadzka spłynęła krwią.
Perłowobiałe drzwi, z niechlujnym, chaotycznym napisem "Pharmacum", które zaprowadzą Cię do przerażających wizji ludzkiego umysłu, walki z własną tożsamością i innowacyjnej substancji dla której ludzie tracą życia.
Dwudrzwiowe przejście, którego lewa strona jest ogrodzona taśmą policyjną na której tłustym, drukiem jest napisane "Szmaciana matka". Tam spotkasz się z uroczymi lalkami uszytymi przez mordercę. Zaś jeśli przejdziesz przez prawe drzwi z określeniem "Pętla czasu", spodziewaj się tego, że staniesz się niewolnikiem 24h.
Które wybierasz?
Żadne?! 
Ty nadal wierzysz w swój trujący świat i zamiast dać się uratować wolisz wyrwać mi broń i uciec, biegnąc po stłuczonym szkle i mijając zerwane dachy.
Ale nie odejdziesz daleko.
Pamiętaj, tej rzeczywistości już nic nie pomoże.
Zostaliśmy na siebie skazani.
Ty i ja.