paragraf cozerken hosuma giden bir kisim oldu
"Sevmeden ihanete ugrayamaz, ihanete ugramadan da dogru kararlar veremezsiniz." diyordu Panait Istrati. Bu yargiya katilmamak mumkun degil. Ben buna ilave olarak "Sevmek, zaten dogru kararin kendisidir." derim. Cunku insan sevdiginde sevmenin karsiligini gormusse mutlu olacaktir. Sevgi, eger ihanetle karsilik bulacaksa o zaman da okullarin ogretemeyecegi kadar buyuk bir deneyim kazandiracaktir. Ama bu gercekten seven insan icin gecerlidir. Oyleyse ihanete ugrarim korkusuyla sevmekten kacanlara ne demeli? Cevabim hazir: "Lutfen oluler hakkinda konusmayalim!"
bence cok dogru