Vquiet

Kochani, za tydzień wracam z moich wakacji i pojawi się wtedy rozdział "Zdejmij Kaptur", wybaczcie za tę przerwę! Trzymajcie się w te ostatnie wakacyjne dni ❤️

aleksandrazda

KapitanStarlight

Hej. ☺️ Zapraszam Cię serdecznie do mojej powieści. 
          
          Są różni ludzie: dobrzy, życzliwi, rozsądni, spokojni, szczerzy, pogodni, źli, kłamliwi, bezduszni, lekkomyślni, impulsywni, samolubni, ale jest on, ten, który łączy te wszystkie cechy – Alec Lightwood. Z bliskimi jest inny, ale z obcymi zakłada maskę, zakłada maskę przed nią, przed Clary Fray. Przy niej staje się impulsywny, lekkomyślny, porywczy, nienawidząc całego świata...  A może tylko dla niej?
          
          Kiedy jednak tej rudowłosej małej dziewczynce grozi niebezpieczeństwo, traci rozum, robi wszystko, aby ją chronić, nie myśląc o konsekwencjach. Choć uparcie nie chce przyznać, że to ona jest jego słabym punktem. Oboje nie chcą się do tego przyznać, ukrywając się za maską kłamstwa, nienawiści i złości wobec siebie. Ale pewnego dnia uda się zerwać te maski i odsłonić ich dusze. Jeden dzień może zmienić wszystko. Dosłownie wszystko.
          
          Z góry dziękuję za każdą gwiazdkę ⭐ i komentarz ✍️, które motywują mnie do dalszego działania. ☺️
           
          https://www.wattpad.com/story/355820141-shadowhunters-i-hate-i-love-you 

_Martille_

[Hejcia, z góry bardzo przepraszam za reklamę, ale byłoby mi bardzo miło, gdyby więcej osób zapoznało się z moją książką] ✧ Wiadomość o odnalezieniu wraku statku, który w tajemniczych okolicznościach zaginął siedem lat temu, dotarła do Valerin niespodziewanie, przywołując boleśnie dotkliwe wspomnienia sprzed lat. Z założenia beztroska podróż przerodziła się dla głównej bohaterki w koszmar, z którego niespodziewanym cudem udało jej się uciec. Teraz wspomnienia tamtych wydarzeń wracają ze zdwojoną siła, rozdrapując już zabliźnione rany. Co wydarzyło się na pokładzie wycieczkowca? Jak z pozoru relaksujący rejs okazał się wyrokiem śmierci dla większości załogi? Odpowiedzi na te niejednoznaczne pytania zna jedynie Valerin, której wspomnienia stanowią główną oś fabuły. 
          https://www.wattpad.com/story/357809396?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=_Martille_&wp_originator=G7ScQzfe5CoBtgmlIy1n%2BvwXDpyKgakMRZHDNVlvGuNueBBH5aHowhNFkzIpGwri1BuXfciXF8PdnvAxaTcTIaOaBssxh2g0SRoZEk7N7G3CHALE4mWF2QEJYqWe%2FHtO 

Atychifobiaa

Przepraszam za reklamę.
          
           Kiedy pierwszy raz dane było mi go ujrzeć, nie wiedziałam jeszcze, że to on. Od razu przykuł moją uwagę, mimo, że wyglądał normalnie. Może to przez to jak na mnie patrzył, tak jakbym była nieprawdziwa i miała zaraz zniknąć. A może to wina jego uśmiechu, który wyglądał jakby był moim złudzeniem, przez to jak chwilowy był. Ewentualnie mogła być to sprawka idealnie białych butów mimo panującej paskudniej pogody. Chociaż dziwniejszy był fakt, że po prostu tak staliśmy, wpatrując się w siebie, co nie wywołało u mnie dyskomfortu, a wręcz przeciwnie. Czułam się tak, jakbym go znała, jakby miał już jakąś część mnie. 
          
          Później wszystko potoczyło się szybko. Poznanie się, które na początku było miłe, ale z czasem stało się drogą do przepaści. Relacja, która zmieniła nasze życie i przyniosła wiele burzliwych kłótni, czułych momentów i rozpadów. To nie wróżyło nic dobrego, ale zawsze sięgaliśmy coraz niżej i głębiej, aż w końcu przepadliśmy. Tak minęły tygodnie, miesiące, a nawet lata. A później już nie było nic. 
          
          Bo kiedy tym razem odszedł, jak miał w zwyczaju, myślałam, że wróci. Ale nie wrócił. A wiec minęły trzy lata.
          
          
          Trzy lata naszej rozłąki.
          
          https://www.wattpad.com/story/356812796?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details&wp_uname=neptuniasta&wp_originator=32FVj9cKg4SaNqUi583Nb20aRfxzfDpqbT7YrDCGC9xwEM%2B6m0X0QUbwUXJbj45I9F9BAtG%2FNLeOWSer1Ze2413qAgoVbnP40OwMk6XblDZ9oJ6P1yYyAPh57ZZUhwM0

Akte_21

Hej, jestem autorką tworzącą już od dłuższej chwili i chciałam przedstawić swoje dzieło które wiele dla mnie znaczy, są to wiersze wzięte żywcem z mojego życia. Zachęcam do chociażby zerknięcia bo może któryś z nich opisuje także ciebie.
          
          https://www.wattpad.com/story/355344075?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Akte_21&wp_originator=U5SHOOj6Rt5rwLRpqNWqUgucgapfUGCo1FxqKh2E0ZbrE3qVmBuoYdAPErZmy45gcj7dfBALef3mgJdfQzGO7rr0V8w4iq3Y20GQsS2JJmX9bcMcGv5JvgLH0cMSBJWy

_Nikt97

Nie wiem czy te pytanie się pojawiło, ale myślałaś o napisaniu drugiej części ,,Zabiję Cię''? Skończyłam czytać ją w nocy i płakałam na zakończeniu, bo to jest tak cudowna historia i najlepsza książka, którą kiedykolwiek przeczytałam

Vquiet

@_Nikt97 Hej, niestety ZC to jednotomówka, więc nie będzie kontynuacji. Dziękuję bardzo, to niesamowicie miłe ❤️
Reply