Nsnr

“Gökyüzü bile yağmura direnemiyorken gözler nasıl dirensin?”

Gitme kal demeyin kimseye kalmak için sebep çokken gitmeyi seçenlerle bu yola çıkılmaz zaten

Hayat öyle bir zamanda sana oyun oynuyor ki dost dediğin düşman, düşman dediğin dost oluyor. O bana bunu yapmaz diye güvendiklerimiz bir bakıyoruz ki sırtımızdan vurmuşlar. Ve biz yine her şeye rağmen 3 saniye sonra bile ne olacağını bilmediğimiz bir halde seneler sonrasının hayalini kuruyoruz yanımızdakilere güvenerek. Sonra o yanımızda dediklerimiz karşımıza geçiyor olan da kurulan hayallere oluyor. Bir bir suya düşüyorlar. Sonra bir bakmışsın sen suçlu oluyorsun karşındakinin iyiliğini düşündün diye. Boşuna dememişler kimseye değer verme diye. Kimseye güvenmesen de değer vermekten geliyor bunlar hep başa.  Sinirleniyorsun kırılıyorsun. Ama pişman da olmuyorsun. Sadece içinden keşke böylede olmasaydı geçiyor. Ama pişmanlık sebebiyle değil geçen zaman hatırına. Sonra çıkıyor hayatından kendinle yüzleşiyorsun uzun bir zaman. Oh be diyorsun. Meğer ne çok yük varmış omuzumda da yüklerim azaldı, dik yürür oldum. Güvenmeyeceksin diyorlar bilmiyorlar ki güven duygusu zaten senelerdir uğramamış o kalbe. Bilmiyorlarki bir insan birisini kalpte silerek değil de akıl da silerek güzel bir ceza verir. Sonra üzülür karşı taraf tek kaldığı, dertlerle bir başına kaldığı için. Ama o da bilmez ki hakettiğini buna onun sebep olduğunu. 
          Siz siz olun hayatınızdan çıkan kimse için üzülmeyin. Hayatınızda kalmaya değer biri olsaydı zaten hiç çıkmazdı. Yolu rast gitsin. Ama sizden uzak olsun. 

Nefret ediyorum insanlardan olgunlaşmamış yaratıklardan 

En güzel yaşımdın..

Senden sonra kalbimi sevgilere kapattım.
          Ben seninle o günü bin yıl gibi yaşadım..

Belki saatler sonra hayatın değişecek. Belki saatler sonra o çok istediğin şey gerçek olacak. Belki saatler sonra hayallerine giden yolda bir adım daha atacaksın. Ama mutlu musun değil misin anlamıyorsun. Ya diyorsun. Ya olmazsa. Ya aksilik çıkarsa. Bir yanın deli gibi heyecanla saatlerin geçmesini beklerken diğer yanın ümidinin kırılmaması için olmayacak boşuna ümitlenme diyip sevinmene karşı çıkıyor. Tam o an dayım. Ne yapmam gerektiğini bilmeyip bir yaprak misali oradan oraya savruluyorum. Yaşamadan bilemiyeceğim farkındayım. Ve üzülmemek için ümitlenmiyorum.

Ben derdimden yerle bir oldum sana kolay mı geldi unutmak?
          Aşıklar gerçekleri gösteremezmiş eğer körse umutlar
          Gökyüzünde bir yıldız kalmaz içindekini dökse bulutlar
          Sen beni yaşıyorken hatırlamazsın ben seni ölsem unutmam
          
          Boşver sen yaşıyorken beni hatırlamayı, göz göze gelince yabancıymışım gibi bakma bana, yalandan anımsıyormuş gibi yap o bile yeter bana .

Değişmesine sebep olduğun kişinin değiştiğini görüp bundan rahatsız olunca sen niye böyle oldun diye sorma. Otur düşün. Acaba niye böyle diye. O kişiye doğru yolu göstermek yerine önce sen yaptığın yanlış şeylerin farkına var. Kimse durduk yere değişmez. Kimse durduk yere olmayacak bir insana dönüşmez. Ve kimse durduk yere başka biri olmaz. Bunun illa bir sebebi vardır. Sen oturup ona döndüğü kişinin farkına varmasını sağlamak yerine önce bir hatayı nerede yaptım diye düşün. Köy kendini onun yerine. Hisset onun zamanında senin yüzünden yaşadıklarını bak eğer o zaman düşüncen hala aynıysa tamam devam et ama ben hiç olmadığım kadar eminim ki düşüncen hala aynı kalmayacak. Eğer senin düşüncelerin değişmeyecek kadar bir yaşanmışlık varsa zaten o kişi o kadar değişmezdi. Sen ilk önce kendi hatalarının farkına var daha sonra başkasının hatalarının farkına varmasını sağla. Ne de olsa kendi hatasını görmeyen birinden başkasının hatasını iyileştirmesi beklenmez. 

Hayat mı yoruyor bizi yoksa yaşadıklarımız mı? Sorunlara çözüm mü bulamıyoruz yoksa kaçmak mi kolayımıza geliyor? Öyle günler oluyor ki sabahında kahkahalar duvarları sallarken akşamında göz yaşları sel oluyor. Sabah güneşe el sallarken gece aya lanet okuyoruz. Daha en kötü ne olabilir derken daha en kötüsünü yaşarken buluyoruz kendimizi. Çözüm bulamıyoruz sorunu çözmek için ya da kaçıp gizlenmek, hayattan soyutlanmak kolay geliyor o an. Kaçmak bile çare olmuyor. Erteleyip geçen günlerin kötü bitmesine sebep oluyoruz sadece. Yüzleşmeyi öğrenemiyoruz. Korkuyoruz. Yüzleşerek çözüm aramak gerek bazen. Korkuların üstesinden gelip onları yenmek. Ama derler ya insan oğlu üşengeçtir. Kolaya kaçar. Oysa sadece kolaya kaçtığını sanar..