Sarah

Sessizce maskesini indirdi . Ortada ölüm gibi bir sessizlik etrafı yakıp kavururken , sinirle soludu.

-Neden hiç maske taktığımı merak ettin mi ?
 Başımı hayır anlamında sağa sola salladığımda , büyük bir hayal kırıklığını belli eden gözleri gözlerime ilişti .

- Üzgünlüğümü saklıyorum maske ile , çığlık atarak güldüğüm zamanlar da bile geceleri ağlıyorum , güzel haberler alıyorum her şey iyi olacak diyorum kendimi teselli etmeye çalışıyorum her şey daha da kötüye bağlıyor yani kısacası göründüğüm gibi değilim içimde hiç dinmeyen , ve kanaması bir anlık bile olsa durmayan derin yaralarım var . Neden maske taktığımı anlıyor musun?

Gözlerinin dolduğunu farkettim kendisini çok zorluyordu ağlamamak için , canım yanıyordu nasıl sakinleştirebilirdim onu ? Düşünüyordum kelimeler ağzımdan dökülmeye başladı .

° En çok hangi huyunu seviyorum biliyor musun ? Her cümlenin sonuna ' Anlıyor musun ? ' kelimesini kullanmanı ...°

Derin bir nefes çektim hayal kırıklığı ile , sözlerime nasıl devam etsem bilemiyordum ama devam ettirecektim .

° Seni o kadar anlamamışlar ki bu yaşına kadar diline dolanmış . °

Gözleri yerdeyken bir anda benimkilere ilişti , işte o an gördüm her şeyi , ne kadar acı çektiğini , ne zamandır derin hüzün ve özlem ile yaşadığını , mutlu olduğu zaman bile ağladığı günleri . Gözleri bana her şeyi açıklamıştı ve ben bunu şimdi fark edebildiğim için kendime küfür etmek istiyordum .

Seni o kadar anlamamışlar ki bu yaşına kadar diline dolanmış .
Seni o kadar anlamamışım ki bu hale nasıl geldiğini çözemedim , oysa ne zamandır derin bir hüzün barındırıyordu cümlelerin , gözlerin , güneşi bile kıskandıracak gülüşün ama en önemlisi hepsinin altına yatan o derin yaraların , aynı ben gibi ...