Renia_1

Το obsessed love θα το συνεχίσεις, γιατί είναι από τις αγαπημένες μου ιστορίες και έχει πολύ ωραία πλοκή!!

Δεν ξέρω γιατί δεν εμφανίζει ειδοποίηση, αλλά έχει ανέβει το 21.

Κορίτσια μου, αύριο ανεβαίνει κεφάλαιο. Να το διορθώσω μένει μόνο. 
          
          Φιλάκια πολλά 

Πώς το έπαθα; Ανέβασα κεφάλαιο

Θα μας κάνεις καμιά καινούργια ιστορία σαν το take a risk το βιβλίο γαμαει

Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να βρω το "απαγορεύεται" στο προφίλ σου . Μου λέει ότι είναι [υπό διόρθωση] και δεν με αφήνει να το πατήσω . Το έχεις κατεβάσει?

Την Δευτέρα 3/7 το Obsessed Love θα κατέβει για να διορθωθεί. Δεν θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στην ιστορία, ωστόσο θα γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις ώστε να 'στέκουν' καλύτερα ορισμένες σκηνές όπως και η πλοκή. Δεν θα γράψω άλλη ιστορία εάν δεν διορθώσω τις δύο που έχω ανεβασμένες.

Λοιπόν Ράνια, σε παρακολουθώ εδώ και χρόνια, γράφεις υπέροχα κλπ στα έχω ξαναπει. Εδώ όμως θα σου μιλήσω για τις πανελλήνιες. Όνειρο μου να γίνω χημικός έδωσα δύο φορές δεν τα κατάφερα. Πέρασα σε άλλη σχολή, βρήκα μέσα σε αυτήν χημεία και αυτή τη στιγμή είμαι καθηγήτρια Πανεπιστημίου. Θέλω με αυτό να σου/σας πω, ότι όλοι βρίσκουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε με δυσκολίες ναι, με κλάματα και κούραση αλλά αν το θέλουμε πραγματικά θα το πετύχουμε. 
          Το θέμα είναι να είναι οι δικές μας προσδοκίες και τα δικά μας θέλω. Έκανα οικογένεια 2 παιδιά ένας γιος αριστούχος πάντα και τον έχασα από καρκινο όντας φοιτητής. Τι θέλω να πω; Ζήστε, γελάστε και μην δίνετε σε αυτα που μπορείτε να φτιάξετε παραπάνω σημασία από ότι πρέπει. Αυτά που δε διορθώνονται να σας ανησυχούν... Σε νιώθω παιδί μου γι'αυτό στα γράφω, γιατί σε σκεφτόμουνα όλη τη χρονιά και περίμενα αυτό το μνμ.Συγνωμη αν κούρασα.
          Καλό καλοκαίρι και σε περιμένω ξανά εδώ 

Λοιπόν Ράνια, σε παρακολουθώ εδώ και χρόνια, γράφεις υπέροχα κλπ στα έχω ξαναπει. Εδώ όμως θα σου μιλήσω για τις πανελλήνιες. Όνειρο μου να γίνω χημικός έδωσα δύο φορές δεν τα κατάφερα. Πέρασα σε άλλη σχολή, βρήκα μέσα σε αυτήν χημεία και αυτή τη στιγμή είμαι καθηγήτρια Πανεπιστημίου. Θέλω με αυτό να σου/σας πω, ότι όλοι βρίσκουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε με δυσκολίες ναι, με κλάματα και κούραση αλλά αν το θέλουμε πραγματικά θα το πετύχουμε. 
          Το θέμα είναι να είναι οι δικές μας προσδοκίες και τα δικά μας θέλω. Έκανα οικογένεια 2 παιδιά ένας γιος αριστούχος πάντα και τον έχασα από καρκινο όντας φοιτητής. Τι θέλω να πω; Ζήστε, γελάστε και μην δίνετε σε αυτα που μπορείτε να φτιάξετε παραπάνω σημασία από ότι πρέπει. Αυτά που δε διορθώνονται να σας ανησυχούν... Σε νιώθω παιδί μου γι'αυτό στα γράφω, γιατί σε σκεφτόμουνα όλη τη χρονιά και περίμενα αυτό το μνμ.Συγνωμη αν κούρασα.
          Καλό καλοκαίρι και σε περιμένω ξανά εδώ 

11:35, είναι καλοκαίρι, 1 εβδομάδα και 3 ημέρες μετά το τέλος των πανελληνίων. Η μία πλευρά του εαυτού μου γελάει με το πόσο τρομαγμένη και πόσο φοβισμένη είμαι. Είναι δυνατόν; Για μία εξέταση; Και η άλλη μου πλευρά περνάει τις ημέρες της-πολύ πριν το τέλος των εξετάσεων-με έναν κόμπο στο στομάχι, ένα βάρος στο στήθος, μία (ανεξήγητη;) θλίψη και σκέψεις παρανοϊκές. Ντρέπομαι για αυτές τις σκέψεις, όπως και για το σημείο που έχω φέρει τον εαυτό μου. Βυθίστηκα σε κάτι πολύ σκοτεινό που αν και το παλεύω με λυπεί που συμβαίνει. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως δεν ήταν το διάβασμα το οποίο με έφερε σε αυτή την κατάσταση. Είναι η πίεση, η κούραση, οι προσδοκίες που ίσως να μην εκπληρωθούν, η απότομη αλλαγή στη καθημερινότητα που είχα στερηθεί τρία χρόνια, ίσως και όλα αυτά μαζί. Ο λόγος που τα μοιράζομαι μαζί σας όλα αυτά δεν είναι μόνο για να τα βγάλω απο μέσα μου. Αφενός θέλω να πω ένα δεν είσαι μόνος σε όσους βλέπουν πως αυτός ο δρόμος δεν κατέληξε όπως θα ήθελαν (είναι η 2η χρονιά μου) και αφετέρου να πω πως ΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΝΑΙ θα περάσει και θα τον βρεις τον δρόμο σου, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ. Κάποιοι άνθρωποι (και εγώ μαζί) βλέπουν τις πανελλήνιες ως ένα μέσο να εκπληρώσουν το όνειρο που έχουν εκείνη την περίοδο και τα όνειρα μας-ιδίως των εφήβων- είναι πολύτιμα. Προφανώς θα έρθουν φωτεινές ημέρες, προφανώς και μετά απο πολλά πολλά χρόνια ίσως να γελάω για όσα σκεφτόμουν, προφανώς και όλα θα πάνε καλά. ❤ Όμως απαιτείται χρόνος, υπομονή και βοήθεια για αυτό το σημείο. Δεν είμαι καμία αυθεντία, ούτε στόχο έχω να σας πω κλειστείτε και κλάψτε για τις πανελλαδικές, απλώς εξηγώ γιατί με νευριάζουν τα "σιγά, μια εξέταση", "σιγά, θα το ξεπεράσεις", "και τι έγινε μωρέ;" Έγινε. Το όνειρο μου είναι μακριά απο εμένα. Δεν σημαίνει ότι δε θα το κυνηγήσω, ότι δεν θα το εκπληρώσω, ότι δεν θα γίνει κάποτε. Δεν είναι καθοριστικές αυτές οι εξετάσεις, είναι όμως σημαντικές και εσύ που στεναχωριέσαι πρέπει να ξέρεις πως έχεις κάθε δικαίωμα.