Luna

Et exaltabitur cor ejus cicatricibus. Sunt qui testimonium pugnavit et possit vivere - Bądź dumny ze swoich blizn. Są świadectwem, że walczyłeś i przetrwałeś

               (Lubię, srebrny księżycu...)
         Lubię, srebrny księżycu, kiedy blask twój pada
         Na las nierównych masztów w leniwej przystani -
         Lecz wolę, kiedy w parku pieści jaśń twa blada
         Ławkę, kędy się wsparłem na marmuru grani. 

         Lubię twój nów młodzieńczy i twej pełni blaski...
         Lubię cię w pustki nocnej bezmiernych równinach,
         I nad cichem jeziorem, nad srebrnymi piaski -
         I w mym drogim Paryżu na smukłych kominach. 
                                          ~Jean Moréas