@PonineMockingjay
If I would Be A Boy'un felsefe taşı kısmını bitirip yayınlamış bulunmaktayım!!! YUPPİİİİ! Ve evet, sırlar odasından devam ediyorum ve evet planım son kitabın sonuna kadar götürmek, sonunu nasıl yazacağım bile kafamda belli, umarım becerebilirim. En azından ilk kitabı bitirebilmiş olmak mükemmel bir duygu, şimdiye kadar okuyan, oy veren en çok da yaptığı yorumlarla bana ilham veren herkese teşekkür ederim ve çabalarının sürekliliğini dilerim...
"Kendimi soktuğum matrixten çıkamıyorum imdat!" diyeceğim ama beni fişten uzak tutmaya çalışan herkese inat ben dönüp dolaşıp yine oraya gidiyorum. Çok matah bir şey yapıyormuş gibi. Yalan borcum çok ama yine de dürüst olmak gerekirse yaşamaktansa başkalarının yaşamını yalayıp yutmak çok daha kolay. Matrixten zar zor çekip çıkarıyorum kendimi, ama fiş yuvaları o kadar çirkin görünüyor ki dayanamayıp kabloyu tekrar bağlıyorum, gözlerimi kapattımmıydı ohhh... Cehaletin verdiği keyfim gel de gel... Sonra bir deliğe düşmüyor değiliz tabii içimdeki canavarla ben. İşin yoksa kendinden nefret et dur! Oturup efkarlanıyoruz, eskiden ne insanmışım be! Şimdi çürüyoruz, erkenden yaşlandık... Aynı şarkıyı çal dur kafanda, embesil!
Neyse, bir kere daha çektim kendimi çıkardım Matrixten, bakalım dış dünyada yine ne kadar dayanabileceğiz. Üç gün beş gün? Her gün iki litre su içmeli en az, şişeleri şerefe kaldırın a dostlar! Ben yine beynimi düşürdüm, tozunu alayım azıcık hemen takarım şimdi...
If l would be a boy a bölüm gelecek mi acabaaa
http://origamicumleler.blogspot.com/ Şiir bloğum. Meraklılarını her zaman, huzurevinde ziyaretçi bekleyen ponçik teyze misali beklerim.
Mutluyken mutsuzluğu düşünme
Tadına varamazsın
Mutsuzken de mutluluğu düşünme
Dayanamazsın.
Aldatma bu ikisini birbiriyle
Dünyada barınamazsın
2 Haziran 2025
Siz hiç bir hikayenin iki tarafını da yaşadınız mı? Bu talihsizlik, bu çaresizlik… Biten bir hikayede öteki tarafı suçlamanın rahatlığı da çekilip alındı mı elinizden? Sonunda nereye varacağınızı, ne olacağını bile bile çaresizce çekiştirildiniz mi bir yola? Her adımında bir şeyleri düzeltmeye çalışırken, aynı hataları yaptığınızı fark ettiniz mi?
Siz hiç, bir hikayenin iki tarafını da yaşadınız mı? Eskiden suçladığınız insana dönüştünüz mü? Yetmezmiş gibi, şimdi suçladığınız insan geçmişteki siz miydiniz? Hiç yaşadınız mı bunu?
Siz hiç, bir hikayenin iki tarafını da yaşadınız mı? Bütün suçlamaları ister istemez yüklendiniz mi omzunuza?
Bir zamanlar ismini ağzınıza almamaya yeminli olduğunuz o kişiyi görseniz ayaklarına kapanacak gibi hissettiniz mi? Sayiklayip durdunuz mu bu laneti kırmak için? Sessiz köşelerde özür dileyip durdunuz mu? Defalarca, ama defalarca… Sabahları uyanıp da kefaletinizin kaç yıl süreceğini hesaplayıp çenenizi sıktınız mı?
Hadi diyelim ki her şeyi kafamda kurdum, siz hiç aynı hayali iki kere kurup da karşınızdaki kişi kendiniz oldunuz mu?
Öğrenmiyor değilim, öğrendim, ilkini nasıl kırdığımı öğrendim, ikincisini nasıl kırıyor olduğum kafama dank etti, hiçbirini suçlayamadım. Çünkü ben her iki hikayeyi de yaşadım, hatta belki de istemeden yazdım.
En kötüsü de, bu hikayeler o kadar sessizce yaşandı ki, o kadar sessizce yorulup bitkin düştüm ki yaşamaktan… artık elimde kalan tek duygu özlem.
24 Mayıs 2025
BU SEFERDE YORUMLAR GİTTİ YAZAMIYORUM TEKRAR DENEYİN DEYİP DURUYOR
YAZDIĞIN İLETİLERİ CEVAP ATAMIYORUM BU İŞLEM GERCEKLESTİRİLEMEDİ DİYOR İMDAT
İçimdeki karanlık aydınlığı hor görüyor, aydınlık karanlıktan tiksiniyor. Odette miyim Odile mi onlar bile belli değil, ikisinin içimde birbirinin kafasına yastık ve baza fırlatmalarından her yer tüy, her şey darma duman. Bir yakalasam ağızlarının ortasına çakacağım ikisinin de... Nerede... Ula ne hikayenin kötüsü olabiliyorum ne de saftirik ponçik kalpli iyisi, nedir sizden çektiğim be! Allah'ın deli dansözleri, bak bak bak, şuna bak, biri de köşeden kırmızı ayakkabılarla ağzı kulaklarında tin tini tin tini geliyor, hoşt lan, hoşt!
Tamam ya, ben ortalarında durup terliği bir şunun bir ötekinin ağzının ortasına yapıştıran kişiyim, çaktım köfteyi!
Yine Wattpad ile ilgili bir sorun mu bilmiyorum ama panoda konuştuğumuz konuşmaların hiçbiri görünmüyor. Kendini kaybettiğine dair yazdığın yazıya ithafen yazıyorum. Yazarken gerçekten depresif miydin yoksa sadece canın mı sıkkındı bilmemekle birlikte depresif olduğun senaryoyu ele alacağım. Ne kadar yardımcı olur bilmiyorum ama uygulamaya girmemin tek sebebi sensin. Bölüm atmasan bile sadece yazdığım bi yoruma cevap gelmiş mi panoda bir şey var mı diye giriyorum ben buraya. Kalan hiçbir yazar veya kitap umrumda olmuyor. Çünkü rastgele konuşmalarımız değerli benim için. Öylesine birkaç mesaj gözüyle bakmıyorum iyi geliyorsun iyileştiriyorsun. Aynı etkiyi alabildiğin biri varsa onlarla konuş yoksa bende elimden geleni yapmaya çalışırım ama yeter ki iyi ol. Kim olduğunu bilmiyorum ama arkadaşım gözüyle bakıyorum ve benim için arkadaşlarımın düşünceleri veya yaşadıkları çok önemli. Yardımcı olabileceğim her konuda rol almaya gönüllüyüm. Uzun süredir giremiyor olma sebebim kullandığım vpn'in işe yaramıyor olmasıydı. Giriyordum ama uygulama açılmıyordu, anasayfada takılı kalıyordu ve yüklenmiyordu. Hesabını görmek için takip edilenler kısmına geçmek için hesabıma bile giremiyordum. Unuttuğumdan ya da umursamadığımdan değil.
@PolarisEris Sadece burada olman bile benim için çok değerli gerçekten. Seninle konuştuğumuzda nihayet kafa dengi birilerine rastlayabilmişim gibi ferahlıyorum. Sanki ne desem anlayacaksın, hem de tam benim kastettiğim şekilde. Ya da bambaşka bir şey söyleyeceksin de ben daha önce görmediğim bir şeyi göreceğim. Yazışmalarla ilgili söylediğin her şeyin aynısını sana iade ediyorum çünkü kimbilir, belki de beni çevremdeki diğer insanlardan daha iyi tanıyorsundur, hem de o insanların asla göremeyeceği biçimde ki hepsinin de beni tanıyor olduğunu düşünüyor olmaları komiğime gidiyor, fanfic yazarı olduğumu bile bilmedikleri halde :D Yani şu dünyada, eğer hem mizahı hem sancılı duyguları bir şeyleri yontup saklamak zorunda kalmadan paylaşabildiğim sen arkadaşım değilsen arkadaş ne demek onu da bilmiyorum. Her neyse, şu an daha iyiyim, yavaş yavaş bir şeyler geri dönüyor. Henüz enselemedim keratayı ama çok az kaldı valla, saklandığı yerden eteğinin ucu görünüyor :D
@PolarisEris Canım mı sıkkındı bu şeyin adı depresiflik miydi bilmiyorum, sadece o an için kafamdaki cümle oydu. Sanki duygulardan ziyade bariz bir gerçek gibi bir şeydi. Bir koşu bulup gelecektim işte. Hepsi bu. Çünkü nedenini ve nasılını bilmesem de bir ara kendimi o kadar boş hissettim ki, adeta kim olduğumu, hayatta ne istediğimi, nelerden zevk aldığımı hatırlayamadım. Bir gölge gibiydi, tutamıyordum. İşin kötüsü, bu halde hikaye de yazamıyordum, en basit cümleleri kuramıyordum. Kendimi unutunca karakterleri de unutmuş gibiydim. Kelimenin tam anlamıyla umursamaz biri olup çıkmıştım (kısaca şöyle anlatayım: Anakin'in seçimlerini sanki ben yapmışım gibi bir netlikle anlamaya başlamıştım ki kendimden ürktüm brrr) Dışarıda tam bir karmaşa süregidiyordu, bense o karmaşada öyle çok sürüklenmiştim ki bir yerlerde kendimi düşürmüşüm işte, biraz şiirsel bir ifade gibi geliyor kulağa ama nasıl hissettiğimi ifade etmenin başka bir yolu yok. Öyle ağlayacak gibi hissetmiyorum ki hissetsem bile ağlayabileceğimi sanmıyorum, ara ara öfkeliyim belki, kafa karışıklığı adeta somut bir şeydi ama diğer yandan hiç bu kadar kararlı hissetmemiştim.