dürüst olmak gerekirse onu aşamıyorum. Çok fazla denedim. Hâlâ deniyorum, ama yine de beni bir şarkının herhangi bir cümlesinde çepeçevre sarmayı başarıyor. Kulağımda kulaklık, titreyen bir vücut ve dolmuş gözlerle yürüyorum insanların arasında. Herkes telaşla bir yerlere yetişmeye çalışıyor. Kiminin yüzünde bir tebessüm, kiminin yüzünde bıkkın, kiminin yüzünde sinirli, uykulu bir ifade. Herkes ama herkes bir yerlere yetişmeye çalışıyor. Hepsinin bir yaşantısı var. Mutlulukları, hüzünleri var. Onlarda tıpkı benim gibi etten ve kemikten. Toparlan kızım diyorum, senin derdin bu değil. İnsanlar çok daha büyük sorunlar ile mücadele ediyor. Senin buna üzülüp sızlanmaya hakkın yok. Uzunca bir süre amaçsızca yürüyorum. Sonra geçiyor işte. O şarkı bitiyor. Ardından göz yaşlarım akmıyor. Vücudum titremiyor. Aşacağım onu diyorum tekrardan.