ELMİR ☑️

Beş altı yıl öncesine geri dönebilir miyiz 

“Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum…”

Kinik fıçı filozofu atinalı Diyojen günlerden bir gün su içmek için çeşmenin başına gider tam o sırada avcuyla su içen bir çocuğu görür ve tek eşyası olan su içmek için kullandığı tasını yere atar ve kırar. Bunun üzerine şöyle der: Omnia mea mecum porto yani sahip olduğum her şeyi yanımda taşıyorum aklım ve kalbim.

Şu dünya sayın Frederic,                                          Yıldızları izleyebildiğimiz bir kafes.                            Fazlası değil.*

Dostoyevski epilepsi hastası, homofbik ve iflah olmaz bir kumarbazdı. Oğuz Atay sevdiği kadına yakın olabilmek uğruna karısından boşanıp sevdiği kadının kocasıyla arkadaş oldu evlerine daha sık gidebilmek için. Salinger yaklaşık kırk yıl evinden dışarı adım atmadı, tek bir kare bile fotoğrafı çekilemedi. Yusuf Atılgan Türk Edebiyatının kilometre taşları sayılabilecek iki büyük eseri yazdıktan sonra (Anayurt Oteli ve Aylak Adam) insanlara küstü, bir köye yerleşip otuz yıla yakın neredeyse tek bir satır bile yazmadan çiftçilik yaptı. Althusser elli yıldır birlikte olduğu ve taparcasına sevdiği karısı Helen’i bir sabah yanıbaşında uyurken elleriyle boğdu, bu boktan hayata daha fazla katlanmasına seyirci kalmaması için. Stefan Zweig’ da tıpkı Althusser gibi yaptı, tek farkla, o tabanca kullandı karısı ve kendisi için. İnsan ırkına duyduğu güvensizlik Walter Benjamin’i Fransa sınırında kendi kafasına sıkmaya zorladı. Hemingway yalancının tekiydi, Jean Genet gasptan tecavüze kadar bulaşmadık suç bırakmadı ve ömrünün yarısını hapiste geçirdi. Kierkegaard çok sevdiği nişanlısı Regine Olsen’i terk etti, çok sevdiği için. Ömrü boyunca hep acı çekti bu yüzden ama soranlara da yaptığının doğru olduğunu söyleyip durdu. O kadar çok seviyordu ki Regine’ i ve o kadar nefret ediyordu ki kendisinden, evlenip onun kendisine ‘maruz kalmasına’ izin veremezdi..

Boşluğa terk edilen ellerde değil, nereye tutunacağını bilen ellerde özgürlük.

ne oldu sana necati, dedim. gülümseyerek, duvarlarla dövüştüm ve kaybettim, dedi. hepsi bu. dövüştüm ve kaybettim.

İnsanları eskisi kadar sevmemek. İnsanları ve eşyayı. Galiba ölmek de bu.

“Ne bileyim, burada kalmaya pek niyetim yok. Sevmiyorum buraları. Dar kafalı, hoşgörüsüz, bezelye taneleri gibi birbirine benzeyen bir sürü insan...”

"Bir kez bir ülkede, hoşgörü yok, düşünceden, düşünmekten korku yaygınlaştırılıyorsa ne parlementosu, ne özgürlüğü be; ne demokrasisi?.. "Ya tam susturacağız, ya kan kusturacağız."    diye bas bas bağırıyor adam. Yani onun gibi düşünmedin mi yasak koyuyor, öldürecek seni..."