نویسنده صدام نزنید. من نویسنده نیستم، من تنها می‌نویسم شاید که آرام بگیرد چیزی در من.

« به قلم، مایل و مدعی نبودم هرگز؛ اما همواره انگار... کسانی از لا به لای استخوان‌هایم، تا میان رگ‌هایم... آرام آرام و لب‌زنان، نجوا می‌کردند بر جانم:« قصه‌ام کُنی ای‌کاش.»