@Jmsclps
Herkese günaydın bana iyi uykularrrr
Ay eskiden ne çok kullanırdım bu lafı yine geceleri uyumamaya başladım öğlen 1-2 gibi uyanıyorum uyku düzenim yine ve yine bozuk
Acaba ordaki arkadaşlarım beni hâlâ hatırlıyor mudur? Ya da özlüyor mudur? Bunu aklıma geldikçe merak ediyorum
Kalben kırık, ruhen dağınık ve aklen dengesiz..
Tam olarak bu.
Kalabalığın içindeki yalnızlık, en kötüsü. Dışlandığın bir ortamın içerisindesin, ağlayasın var ama ağlayamıyorsun. İçinden 'neden beni çağırdılar ki böyle yapıcaklarsa?' , 'neden geldim ki?' , 'neden bu ortamın içerisindeyim?' gibi sorular geçiyor. Sen sadece susuyorsun. Sessizce dağılmayı bekliyorsun. Köşede oturuyorsun sessizce. Ortam kalabalık onlar eğleniyor, sen sadece oturuyorsun. Görmezden geliniyorsun. O kadar kötü hissediyorsun ki. Bu anılar tek bir kez de olmuyor genelde, o kadar çok hissettim ki bunları saymıyorum artık. Bir insanın bütün hayatı mı dışlanmakla geçer. Okuduğum bir kitapta şöyle söylüyordu; 'ben doğduğumdan beri dışlanmış bir insanım' tam olarak böyle. Ve bu o kadar kötü hissettiriyor ki.
Herkes gider mi?
Kimsenin yanında kendin bile olamıyorsun, sahte bir gülücük. İçin melankoli dolu ama sen sadece gülümsüyorsun. Sen sadece onlar için bir şakrabansın. İçini kimse bilmiyor.
Şimdi yakın oldukların bile arkandan konuşuyor, seni yok saydıkları oluyor. Hissediyorum ama bir şey yapamıyorum. Umarım okul çabucak biter. Lise sahte ilişkilerin dolduğu bir yer.
Tabiki gider, seni bırakmicam sözü tam anlamıyla bir yalan. İster sevgili ol ister arkadaş, hepsi gider. Yanında sonuna kadar duracak kimse yok. Bunu anla, herkes geçicidir. Hep aklında tut. Kimseye güvenmeye değmez.
Ne İçindeyim Zamanın
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.
Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.
Başım sükutu öğüten
Uçsuz bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş.
Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.
ANLATAMIYORUM
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
BEKLENEN
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
Düşünmek istemez yanlızlığını,
Boş verir içindeki hissizliği,
Derin bir sessizliğe boğulur,
Sevgi ister sadece.
SEVMEK İÇİN GEÇ ÖLMEK İÇİN ERKEN
akşamın acı su karanlığı içinden
soğuk kadife teması yalnızlığın
şuh bir kahkaha balkonun birinden
gizli işareti midir bir başlangıcın
sevmek için geç ölmek için erken
başbaşa çay elele yürümek derken
boğaz vapurları mı iskele sancak
telefonda kaybolmak sesini beklerken
insan insanı yeniler doğrudur ancak
sevmek için geç ölmek için erken
içimdeki gökkuşağı besbelli neden
bulutların içinden kuşlar yağıyor
bir şiire başlarsın birini bitirmeden
hiç kimse gözlerine inanamıyor
sevmek için geç ölmek için erken
sevmek sevildiğini bile farketmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi
sevmek için geç ölmek için erken
ÜÇÜNCÜ ŞAHISIN ŞİİRİ
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım
ne vakit maçka’dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım