Irem Ektik

Tanrıyı severiyorum ama yarattıgı insanlardan nefret ediyorum ☆• + Ne istiyorum biliyor musun? Herhangi bir semtin, herhangi kaldırımında, yanından geçen biri benim parfümümü sıkmış olsun. Sende o parfümü, -gözlerin dola dola korkarak- ciğerlerinin en arkasına kadar çekmiş ol. Sonra kaldırıma otur sessizce, saatlerce ağla. Sadece hatırla. Başka bir gün, aşık olduğunu sandığın her insana sarılırken karşındakinin ten kokusuyla benimkini karşılaştırırken bul kendini. İçinden ; ' Ne yapıyorum ben? ' derken, pılını pırtını toplayıp ' Eve gitmem gerekiyor ' bahanesiyle, her nerdeysen çık ordan. Yolda yürürken, yanlışlarını gör. Hatalarını gör, beni gör. Televizyonda bir diziyi izlerken ya da film hiç fark etmez, o diziyi benim izleyip izlemediğimi bilip bilmediğimi merak et. Öyle merak et ki, arayıp sormak gelsin içinden, ama arama. Arayamayacak kadar yüzsüz şekilde, aşık kal bana. Herhangi bir gazetede burç yorumuna rastladığında, benim burcumu da okumaya devam et. Yeni aldığın her kitabı almadan önce , ' O, bunu önerir miydi acaba? ' diye düşünürken aslında hayatta bazı şeylerin ne kadar imkânsız olduğunu öğren. Günün bitiminde, gece yastığa başını koyduğunda benim sana öğrettiklerimi kimle , nasıl , ne uğruna kullandığını tart kafanda. Kendinden nefret et, ailenden nefret et, beraber olduğun her insandan nefret et. ' Beni sev ' demiyorum. Ama şu şarkıyı dinlediğinde , herhangi bir nakaratında, göğsünün olduğu yerde bir yerlerin biraz acısın, nolur. Biraz acısın be. Biraz.