Γεια σαςς!
Εύχομαι να είστε όλοι καλά!
Θα ήθελα να αναφέρω εδώ κάτι που προβληματίζει όλη την ανθρωπότητα.
Όταν έμαθα για την πορεία για ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα ένιωσα περήφανη, ένιωσα μεγάλο δεος.
Το πλοίο Madleen, το οποίο μετέφερε ακτιβιστές, δέχθηκε επίθεση από το Ισραήλ και διαδόθηκε βίντεο (από το ίδιο το Ισραήλ) που έδειχνε πόσο καλοί άνθρωποι είναι, εφόσον παρείχαν νερό και φαγητό στους ακτιβιστές ομήρους. Την ίδια στιγμή όμως χιλιάδες άμαχοι και άοπλοι άνθρωποι στη Γάζα, οι περισσότεροι παιδιά, πεθαίνουν από ασιτία επειδή το Ισραήλ δεν επιτρέπει τον εφοδιασμό τους... Αλλά όχι είναι καλοί άνθρωποι, έδωσαν τρόφιμα στους ακτιβιστές αλλά φυσικά το πρόβαλαν στον κόσμο...
Το έγκλημα της σημερινής ανθρωπότητας διαδραματίζεται μπροστά μας και μεις ζούμε αμέτοχοι, οι κυβερνήσεις το ίδιο, σιωπούν και γίνονται συνένοχοι σε αυτή τη γενοκτονία...
Άνθρωποι που ζήσαν τον πολεμο και την καταστροφή στο πετσί και στο αίμα τους, συμβαδίζουν με τα μεγάλα συμφέροντα και δεν στρέφουν την προσοχή τους στους ανθρώπους που πεθαίνουν, στα παιδιά που κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνουν σχολείο και να ζούνε ανέμελα.
Είναι ντροπή που ενώ έχουμε, όλος ο κόσμος, τέτοια δύναμη στα χέρια μας δεν τη χρησιμοποιούμε.
Άμα σιωπούμε, άμα κλείνουμε τα μάτια μας, είναι σαν να παίρνουμε ένα όπλο και να σκοτώνουμε έναν συνάνθρωπό μας
Δεν είναι ουδετερότητα, είναι συνενοχή!
Είναι δολοφονία, είναι απανθρωπιά!
Ήμασταν εμείς χθες, είναι αυτοί τώρα, αν εμείς είμαστε αύριο δεν θα αποζηταμε βοήθεια;
Το θέμα έχει φύγει καιρό τώρα από το κέντρο της πολιτικής, έγινε ζητούμενο ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης από τη στιγμή που άμαχος πληθυσμός πεθαίνει.
Λευτεριά!
