Και ζω
Αλλά κάθε μέρα πιο πολύ πεθαίνω
σωρούς απωθημένων κουβαλάω στο στήθος μου
Μάχομαι για χείλη
Ξαναμμένη πάντα
τα μάτια μου θολώνουν
νιώθω πάλι
Αισθήσεις, παρ-αισθήσεις
ας γευτώ την αίσθηση μιας ημιτελούς ικανοποίησης
εφήμερης.
Κι ας μην σε είχα ποτέ.
-γραμμένο από μια Αμοραλίστρια που ψάχνει να πιει λίγο Μέρι Πίκφορντ.
- website: youtu.be/x6Evb7LuuSo
Following
Story by Σκορδόψωμο
Η εξαίρεσή μου. (Ποίηση)
Ανολοκλήρωτο συνήθως αφήνω ό,τι κι αν κάνω, πλην πολύ λίγων εξαιρέσεων.
Και η ποίηση για εμένα αποτελεί την...