Elif Ünlü

İnsanın içine en çok dokunan ağıtı;

Körpe kökleri aile toprağında hâlâ yalnızca sert taşlarla karşılaşan,bir ağacın yeşil dallarını kinli ellerin parçaladığı, tam açıldığı an da çicekleri dondan zarar gören ruhların çektiği sessiz acıların tablosunu, bir gün gözyaşlarıyla beslenmiş olan insana, duyduğumuz borç duygusudur. 

Ve Ben ;


Karşı kıyıyı dolduran tepeleri, en ince ayrıntısına kadar inceleyerek ırmağın sol kıyısındaki hazineye ulaştım. Daha önce okuduğum o harikûlade kitabı bitirmek için, gecenin sessizliğini , hayatın yorgunluğunu, güneşın sıcaklığını kendime suç ortağı yaptım. Cennetin her güzelliğini cehennemin ateşine mühürlemek, yağan her kar tanesini güneşle bütünleştirmek benim sıradışı dünyamdı.

Benim dünyam hayallerim; ve hayallerim geleceğe yazacağım  bütünleşmiş kelimelerden ibaret.

¥~¥