—

Bazen gerçekler bizden yana olmaz, özür dilerim :) ama sen benim hep hayallerimin kadını olacaksın’

Gerçekliğe geri dön istedim hayatına devam etmeni ve beni geride bırakmanı çok istedim

Gece geç saatler, eve dönmek için metro bekliyordum. geceleri metro çok seyrek gelirdi, ama şansımı denemeye karar verip beklemeye başlamıştım. yarım saat sonra içinde 2-3 kişinin olduğu bir metro durdu sonunda geldiğine sevindim ve kapıya daha yakın olabilmek için ön tarafa oturdum, kulaklığımı takmış müzik dinliyordum 2 istasyon sonrasında metronun durduğunu fark edip nolduğunu anlamaya çalışıyordum. bir anda kapı açıldı ve "o" bindi buz gibi olan metroyu girdiği anda varlığıyla ısıtmıştı
            oturmayı tercih etmemişti hemen önümde ayakta duruyordu, onu gördüğüm anda kalbimin yerinden çıkacağını hissetmiştim. o güzel kokusu her yere yayılmıştı, gözlerimi ondan alamıyordum âdeta büyülenmiş bir şekilde ona bakıyordum,  beni fark etmemişti telefonuyla uğraşıyordu bu yüzden rahatça izleyebiliyordum. ama göz göze geldiğimiz anda kanım donmuştu tam karşımda bana bakıyordu, napacağımı bilemedim, bir şey söyleyemedim sadece baktım ve o güzel gözleriyle gözlerimin içine bakıp güldü. kızardığımı hissediyordum, çok güzel gülüyordu ki gülerken ortaya çıkan gamzeleri çok tatlı ve hoş duruyordu. dayanamayıp sırıtmaya başlamıştım bu anın hiç bitmemesini umuyordum, ama ne yazık ki ineceğim istasyonda olduğumu fark edene kadar.. hiç istemeyerek inerken arkamdan seslenişi beni şaşırtmıştı, elinde bir kağıt parçası tutuyordu. nazikçe bana uzattı eline dokunduğum anda kalbim daha da hızlı atmaya başlamıştı, kağıt parçasının üstünde numarası ve "call me" yazıyordu işte o an herşeyin daha yeni başladığını hissetmiştim.

27’