James

Love je verhalen :)

Ook Linkin Park fan? 

Hallo liefste volgers van mij,
          
          Allereerst wil ik zeggen dat jullie geweldig zijn! Jullie gunnen mij zoveel reads en stemmen, dat is fantastisch! Ik weet hoezeer ik bof met jullie als lezers. Zonder jullie zouden mijn gepubliceerde boeken nooit zo geworden zijn, zoals ze nu zijn. Maar goed, ik heb jullie hulp nodig! Zoals jullie weten heb ik al een tijdje niks meer geschreven (na 'een wereld zonder pijn'). Nu ben ik sinds kort weer begonnen, maar ik vind het moeilijk om te pijlen of dit écht iets is voor op Wattpad. Het is een semi-autobiografisch verhaal (oftewel non-fictie wat gebaseerd is op veel waargebeurde elementen). Het is een andere manier van schrijven dan jullie van mij gewend zijn. Ik twijfel zelf of ik dit moet plaatsen, mede omdat ik het moeilijk vind om hierbij regelmatige updates te plaatsen. Het is namelijk zo, dat ik dit boek kan schrijven als ik in een bepaalde gemoedstoestand ben. Hierdoor is het minder frequent. Een andere mogelijkheid, is dat ik aan een nieuw verhaal begin (en het andere boek misschien voor later bewaar). Voor het nieuwe boek denk ik aan volgende thema's: LGBT, taboe-situaties (zoals pedofilie, travestie) etc.
          
          Ik hoor graag van jullie, waar jullie voorkeur naar uit gaat en wat jullie graag van mij willen lezen. Jullie zijn ten slotte de spil in mijn schrijversbestaan en daarom mag ik jullie niet over het hoofd zien bij deze beslissingen.
          
          Laat mij het weten in een PB, of in een comment hieronder. Alvast bedankt.
          
          Keep cool fellows! :)

Can't you see that you're smothering me? Holding too tightly, afraid to lose control. 'Cause everything that you thought I would be. Has fallen apart right in front of you.

Ik heb het altijd willen vragen en nu ga ik het toch doen ^^
          Wie staat er eigenlijk op je pf? B) 

Hallo lieve mensen,
          
          Ik ben weer een nieuwe collaboratie aangegaan. Deze keer met @iciParis
          Het boek heet: 'verfrissing aan zee' en gaat over twee tieners die samen veel tijd doorbrengen op het strand. Ik schrijf het perspectief van Jay. Mocht je interesse hebben, neem dan een kijkje op het profiel van @iciParis
          
          Bedankt!
          
          Keep cool fellows :)

Mededeling: wegens vakantie, a.s. vrijdag geen update van 'een wereld zonder pijn'

Kennen mensen dat gevoel? Zo graag willen schrijven, zo graag een goede kwaliteit aanleveren, zo graag mensen blij maken. Alles wat ik schrijf wordt onderworpen aan een kritisch oog. Zo'n oog dat altijd alles afkeurt. Het fluistert zachtjes tegen mij dat ik het niet kan. Dat ik nooit goed zal worden als schrijver, dat ik nooit mijn oude niveau zou kunnen halen.
          
          Misschien moet ik me er gewoon neerleggen dat ik er te lang uit ben geweest. Ik heb te lang niet geschreven en dat gaat ten koste van mijn huidige hoofdstukken. Ik probeer enorm hard mijn best te doen, maar het is alsof ik mezelf elke keer vlak voor de finish weghaal.
          
          Kennen meer mensen dit? Hoe gaan jullie hiermee om?

Dankje voor de comment en dr vote ❤

*A virtual hug*