Bir ses duyuldu, yine o üzerime dökülen kahve'nin hesabını sorar gibi. Arkam dönüktü ama sesi ve o tavrını unutamadım.
"Der ki Cemal Süreya
Sen; aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin.
Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık.
O kadar kalbimdesin ki... Bir bakabilir misin?" Dedi
Gelecek bölümlerinden....