Rei

Gülünç ve dokunaklı anı: On sekiz yaşında, kimseden yardım görmeden, tek başına girilen salon! Bir kadının bakışı elimi ayağıma dolaştırmaya yetiyordu. Kendimi beğendirmeye ne kadar çabalarsam, o kadar beceriksizleşiyordum. Kafamda en yanlış düşünceler dolaşıyordu. Ya boş yere içimi döküyor ya da bana ciddi ciddi bakan adamı düşmanım sayıyordum. Fakat utangaçlığımın başıma açtığı onca talihsizliğin ortasında olmama rağmen, güzel bir gün bana o kadar güzel görünürdü ki!

- KANT