biri

İnsanın kalbi acılarla doluyken nefesini verebilir mi

Medrese... İlim... Aşkla yanmak vardı
          Bu kapıdan ayrılmasaydım huzur vardı.
          Tanımak vardı gökyüzünün karasını
          Görmek vardı, sıra dağları
          Lakin, ne çare :(...

Bunca geçmişin şuana getirdikleri...
          Düşünüyorumda ne çok boşlugu hissetmiş
          Pes etmiş, mutluluğu daim sanmışım
          Bilemezdim huzurun böylesi acılarla
          Böylesi dertlerle ulaşacağımı...
          
          Yolumu bulmuş, iyim
          Kalbin kenarından yürümüyorum mesela
          Kısacası huzurluyum
          Çünkü; buldum
          
                 AYŞE OLCA

AyseolcaYazar bayiliyorum hikayelerinize sizi takip etmeye basladim rica etsem benim hikayelerimede bir göz atarmisiniz

Hayat gülmeyi çok görüyor işte, sense mutluluğu yaşamadsn göklere uçmayı istiyorsun, daha çok hayal ediyorsun ya, üzülüyorum...

Aşk çok şeydi...Taki bende son bulana dek!

Ne hayat gördük, ne zor nefeslerde süründük...Hayallerden ödün vermedik.Vermedik diye parlıyor gözlerimiz! Düşeriz ama her defasında ayağa kalkmasınıda biliriz.Önemli olan bu değilmidir zaten?

Özlettiniz kendinizi eski okuyucularındanım da yeni kitap yok mu acaba? 

Siz kitap yazıyormsunuz?