Bazen yorum yaparken fark etmediğimiz bir şey var.O yazının arkasında bir insan var. Belki gülümsüyor gibi görünüyor, ama kalbi kırık. Belki ‘yanlış yazmış’ diyorsun, ama onun elleri titriyordur. Belki ‘çok dramatik’ diye geçiyorsun, ama o, yaşamaya tutunmaya çalışıyordur.
Ben de o insanlardan biriyim. Belki fark etmiyorsunuz, ama bu satırları yazan biri ‘ölmemek için’ sebep arıyorum. Yargılamak yerine bir düşünün:) Belki sizin küçük bir cümleniz, bir yabancının nefes alması için sebep olacak.
Bu kitabı bir yapay zekâya yazdırmadım, kendi içimden dökülen satırlar bunlar.
Bazen tek ihtiyacımız olan şey, acımızı anlamaya çalışan bir çift göz,ya da yargılamadan okunan bir kelime. Lütfen düşünün. Çünkü biz buradayız. Yaşamak için sebep arayan bizler.