Yorgunum, şu odanın kapısından dışarı adım attığım an gülümsemek zorunda olmaktan sıkılmış.
Sanki bir daha hiçbir şey bana nefes aldırmayı sevdiremeyecek ve sanki bir daha hiçkimse bu yolda yürüsün istemeyeceğim benimle.
Sanki bir kez daha yenilmekten korkuyor gibiyim ve sanki bir defa daha düşersem , bir daha ayağa kalkamayacak kadar güçsüz.!
- You never know!
- JoinedFebruary 29, 2016
Sign up to follow @AmIMad1909
OR
If you already have an account,
By continuing, you agree to Wattpad's Terms of Service and Privacy Policy.