Abracadabra__

Ο επίλογος στον "Ήχο της βροχής" είναι επιτέλους εδώ και παρότι έχει περάσει καιρός από όταν το τελείωσα στο docs μου, η αίσθηση είναι σαν καινούργια κάθε φορά που το σκέφτομαι.
          	
          	Για να κλείσω με αυτό το κεφάλαιο, θα αφήσω μερικές στροφές ενός ποιήματος που είχα γράψει, αλλά τελικά δεν βρήκε ποτέ την θέση του στο βιβλίο.
          	
          	"Κι αν νιώθεις πως πνίγεσαι για σένα εγω θάλασσα θα γίνω, 
          	στα κύματά μου μάθημα 
          	και στα δικά σου νίκη." 
          	
          	Μέχρι το επόμενο, να θυμάσαι να ζεις. 
          	
          	¬ Depy 

Abracadabra__

@MinaaGrg Αχ αυτές οι εξεταστικές...
          	  Αυτό είναι το σημαντικό, όμως τώρα. 
          	  Καλή επιτυχία να έχεις!
Reply

MinaaGrg

@Abracadabra__ Αν δεν είχα εξεταστική, θα το είχα ήδη τελειώσει το βιβλίο!! Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην πάω στον επίλογο για να δω το τέλος, δεν θέλω να μου κάνω spoiler! :') 
          	  
          	  Συνήθως έτσι πάει, πράγματα που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα κάνουμε ή ότι θα μας αρέσουν, καταλήγουν να γίνονται ένα από τα πιο αγαπημένα μας πράγματα! ♡♡
Reply

Abracadabra__

@MinaaGrg Όλες οι απορίες πιστεύω θα λυθούν και θα μπουν σε μια τάξη όλα. Εννοείται πως ανυπομονώ να μάθω την γνώμη σου όταν φτάσεις στο τέλος, όπως και χαίρομαι με κάθε σχόλιο❤️
          	  
          	  Όσον αφορά το δεύτερο, η αλήθεια είναι πως όχι. Νομίζω πως δεν με τραβάει ιδιαίτερα κι ας είμαι λάτρης της καλής μουσικής. Παρόλα αυτά να σημειωθεί πως αν με ρωτούσε ο οποιοσδήποτε περίπου ενάμιση χρόνο πριν θα έλεγα πως απεχθάνομαι την ποίηση (κάτι που πλέον προφανώς δεν ισχύει), οπότε σίγουρα ποτέ δεν ξέρεις. 
Reply

DreamWeaverzz

Ήρθα απλώς να αφήσω ένα μικρό συγγνώμη και το σπαμ των ψήφων <3. Λόγω των διαφημίσεων, διαβάσω offline και αφού την ολοκλήρωσα δεν μπορούσα πάρα να αφήσω τα αστεράκια!
          
          Ήταν πολύ όμορφη η ιστορία σου! Συγχαρητήρια!<3

Abracadabra__

@DreamWeaverzz Σε ευχαριστώ! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε ❤️
            Μη ζητάς συγγνώμη, οι διαφημίσεις είναι πολύ σπαστικές 
Reply

Marialenaliva

Abracadabra__

@Marialenaliva Κατάλαβα με τις κατηγορίες, πολύ ωραία και εννοείται καλή επιτυχία! 
            Θα αποφασίσω και εγώ
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Τέλεια που θα συμμετέχεις και να οι κατηγορίες που διάλεξες νομίζω ταιριάζουν. Εγώ δεν ξέρω αν θα βάλω ακόμα
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Καλημέρα, είχα δει και το προηγούμενο μήνυμα αλλά δεν είχα προλάβει να απαντήσω. Ευχαριστώ θα το κοιτάξω 
Reply

Marialenaliva

@Abracadabra__ Θα προσθέσω δυο τρια ακομη μα πραγματικα όσα επέλεξα τα έχω ξεχωρίσει μεταξύ πολλών. Το καθένα για άλλους λόγους. Θα φανεί και με το παραπάνω. Η καλή προσπάθεια πάντα φαίνεται

Marialenaliva

Σε ευχαριστώ πολύ δεν συνδέεται η ιστορία με τον τίτλο και το μέρος? Τι συμπεραινεις μπορει να είναι κι αλήθεια?

Abracadabra__

@Marialenaliva Σε ευχαριστώ ☺️
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Σωστά έτσι είναι ❤️
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Βεβαίως φαίνεται και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που συμπεριέλαβες και εμένα❤️
            
            Θεωρώ πως θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου και ελπίζω να φανεί αντάξια των προσδοκιών σου. Θα περιμένω φυσικά να ακούσω την γνώμη σου στο τέλος 
Reply

Marialenaliva

Ειναι πολυ ευγενικο αυτο που κανεις κι σ' ευχαριστω παρα πολυ. Αλλα δεν χρειάζεται να βαζεις καν αστεράκι αν ποτέ θελήσεις κι βρείς χρόνο να διαβάσεις όποιο αποσπασμα θέλεις ή κι όλο κι να περάσεις ωραία. 

Abracadabra__

@Marialenaliva Εντάξει κυρία συγγραφέα, πάω να μάθωω
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Όχι βέβαια, το διαβάζω και βάζω τα αστεράκια απλόχερα, γιατί μου αρέσει ❤️
            
            Το καλό που τους θέλω να τα ξαναβρούν στο τέλος, πάντως
Reply

Abracadabra__

@Marialenaliva Καλέ έχω χρόνο πολύ σήμερα και το έχω πάρει λίγο σερί, απλώς διαβάζω σχετικά γρήγορα, μη παραξενευεσαι. Εννοείται μόλις φτάσω στο τέλος θα σου πω 
Reply

Marialenaliva

@Abracadabra__ Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη
          Όρθωσες ένα στήθος βράχου
          Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας
          Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη
          Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η ελπίδα
          Με φωτιά με λάβα με καπνούς
          Με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
          Γέννησες τη φωνή της μέρας
          Έστησες ψηλά
          Στην πράσινη και ρόδινη αιθεροβασία
          Τις καμπάνες που χτυπάει ο ψηλορείτης νους
          Δοξολογώντας τα πουλιά στο φως του μεσαυγούστου.
          
          Πλάι από ρόχθους, πλάι από καημούς αφρών
          Μέσ’ από τις ευχαριστίες του ύπνου
          Όταν η νύχτα γύριζε τις ερημιές των άστρων
          Ψάχνοντας για το μαρτυρίκι της αυγής,
          Ένιωσες τη χαρά της γέννησης
          Πήδησες μες στον κόσμο πρώτη
          Πορφυρογέννητη, αναδυομένη
          Έστειλες ως τους μακρινούς ορίζοντες
          Την ευχή που μεγάλωσε στις αγρυπνίες του πόντου
          Για να χαϊδέψει τα μαλλιά της πέμπτης πρωινής.
          
          Ρήγισσα των παλμών και των φτερών του Αιγαίου
          Βρήκες τα λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
          Με φωτιά με λάβα με καπνούς
          Τις μεγάλες γραμμές του πεπρωμένου σου.
          
          Τώρα μπροστά σου ανοίγεται η δικαιοσύνη
          Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη
          Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους
          Στην παιδεμένη χώρα της καρδιάς
          Κι από το μόχθο της ελπίδας νέα γη ετοιμάζεται
          Για να βαδίσει εκεί με αετούς και λάβαρα
          Ένα πρωί γεμάτο ιριδισμούς
          Η φυλή που ζωντανεύει τα όνειρα
          Η φυλή που τραγουδάει στην αγκαλιά του ήλιου.
          
          Ω κόρη κορυφαίου θυμού
          Γυμνή αναδυομένη
          Άνοιξε τις λαμπρές πύλες του ανθρώπου
          Να ευωδιάσει ο τόπος από την υγεία
          Σε χιλιάδες χρώματα ν’ αναβλαστήσει το αίσθημα
          Φτεροκοπώντας ανοιχτά
          Και να φυσήξει από παντού η ελευθερία.
          
          Άστραψε μες στο κήρυγμα του ανέμου
          Την καινούργια και παντοτινή ομορφιά
          Όταν ο ήλιος των τριών ωρών υψώνεται
          Πάνγλαυκος παίζοντας το αρμόνιο της Δημιουργίας.
          
          Οδυσσέας Ελύτης
          
          «Ωδή στη Σαντορίνη» Από την ποιητική συλλογή «Προσανατολισμοί», ενότητα « Η Θητεία του Καλοκαιριού»