𝐂𝐀𝐑𝐌𝐄𝐍

“Âdem ve Havva’nın görünüşte keyfi bir kurala karşı geldikleri için cennetten kovulduğu söylenir:elmayı yemek.Tanrı’nın tüm insanlığı böyle küçük bir kural ihlalinden dolayı lanetlemiş olacağına inandırılmak veya düşünmek oldukça gülünçtür.Bizi hangi sebepten ötürü böyle bir duruma inandırdılar? Gerçekten de Tanrı bizi sırf o elma yenildiği için mi dünyaya göndermişti? Hani yaratıkların en şereflisiydik biz. Verilen sözü tutmamak şereften miydi? Peki, Tanrı bilmiyor muydu böyle bir durum oluşacağını?
          
          Biliyordu demek istiyorum. Bilmesi gerekiyordu. İki cevap var bu soruya karşılık gelen: biliyordu veya bilmiyordu… Bilmiyorsa masumca karşılardım Tanrı bizim gibi biri olsaydı eğer.
           Tanrıydı bilmiyordu demek tam bir saçmalık bana göre.
          
          O zaman kesinlikle biliyordu. Peki, biliyorsa bu sonucu, niye öyle bir yasak koydu? Yoksa koskoca Tanrı bize komplo mu kurdu bizi dünyaya göndermek ve oyununu başlatmak için? Çünkü bu oyunun sonunda ödül ve ceza vardı tıpkı kumar oynar gibi. Ya kazanacaksın ya da kaybedecek.Olabilir mi kumar oynayan ya da kendi yarattıklarına komplo kuran, onları kandıran bir Tanrı’nın varlığı?"
          
          

"Dakikalarımızın sayılı olduğunu biliyor ama saymaya cesaret edemiyordum, tüm bunların nereye doğru gittiğini biliyor, ama kilometre levhalarını okumak istemiyormuşum gibi.  Dönüş yolumu bulmak için ekmek parçalarını, kasten bırakmadığım günlerdi; yedim onları."
          
          André Aciman-Call Me By Your Name

Eskisi kadar özlemiyorum seni,
          Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
          Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.
          Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
          Biraz yorgunum.
          Biraz kırgın.
          Biraz da kirletti sensizlik beni!
          Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
          “İyiyimler” yamaladım dilime.
          Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
          Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.
          Gel diye beklemiyorum artık,
          Hatta istemiyorum gelmeni.
          Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
          Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
          Benim derdim yeter bana banane!
          Alıştım mı yokluğuna?
          Vaz mı geçiyorum, varlığından?
          Tedirginim aslında,
          Ya başkasını seversem?
          İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.
          
          one and only.

senin eşsiz olduğunu düşünmek çok kötü bir fikirdi.
          ellerini tişörtümün altına koydun,iç çamaşırımı çözdün ve
          "sevgilim,çok güzelsin ve bu acıtıyor." dedin.
          beni duvara ittin,kıyafetlerimi yere attın.
          "sevgilim,daha fazlası için hazır mısın?"
          seni aramak kötü bir fikirdi.
          tamamen mahvoldum.
          durabileceğimi düşünmem çok kötü bir fikirdi,doyamıyorum.

“Fırtına dindi.
          Yine karşımdasın. Gerçek üstü akıyor görüntüler. Kimle karşı karşıya olduğumu, kime kafa tuttuğumu bazen unutuyorum. Her şey bulutlu. Beni anlıyor musun, emin değilim. Aslına bakarsan kendimi anlamaya henüz 23 –asal sayıları severim, bilirsin- gün önce başladığım için sana hak vermiyorum diyemem. Tutamayacağımız sözler veriyoruz bazen birbirimize. O an o kadar ihtiyacım oluyor ki o sözlere, tahmin edemezsin. Beni o geceden sağ çıkaracak güçte kelimeleri bulup getiriyorsun önüme. Şaşırıyorum. Geçen sefer ve ondan önceki sefer ve ondan önceki sefer. Beni bu döngüden çekmeye çalışırken kendin de içine girmekten korktun. Ben kötü bir alışkanlıktım. Karanlığa çağırıyordum seni, oysa senin bir fenere ihtiyacın vardı.
          Şimdi fırtına dindi. Hava parçalı bulutlu.
          Hiç söylemedin ne düşündüğünü. Bütün bunlardan kendimi kurtaramayışıma, aynı bataklıkta defalarca boğulmama ses çıkarmadın. Sahi ekşi bir kırmızılıkta boğulurken bir kez daha duyacak mıyım senin gerçeklerini?
          Yağmurun yağmasını bekliyoruz. Kaç kişiliğim var sence benim? Seninle konuşan hangisi mesela? Hoşlanıyor musun ondan? Kaç gün oldu bir de görüşmeyeli?
          Sen de, o da ve diğerleri de hiçbir şey bilmiyorsunuz. Bazı anlar her şeyi anlatma iç güdüsüyle kalkıyorum yataktan. Sonra çamurlu ayaklarımla ait olduğum yere gidiyorum.”