Ergenliklemi alakalı bilmiyorum fakat son zamanlarda kendimi gerçekten her zaman olduğundan daha fazla yetersiz hissetmeye başladım ve bu berbat bir his.
Hayatınız her saniyesinde kendinizle başkalarını kıyaslamanız ve seferinde onların bir şekilde bir konuda üstün gelmesi berbat bir his.
Utanıyorum ben, çok utanıyorum. Ortalamam 85 olduğu için utanıyorum, kilom 65 (en son ölçtüğümde, daha da artmıştır belki.) olduğu için utanıyorum, insanların önünde küçük düşürücü bir davranış yapmaktan utanıyorum, derste salak muamelesi görürüm diye soru sormaktan utanıyorum, siyah noktalarımdan, arkadaş grubunun olmamasından, her daim kızarık olan yanaklarımdan, kaşlarımdan, kıllarımdan utanıyorum.
eskiden her lafa bir cevabı olan, insanları görmezden gelmeyi bilen ben, artık çok sevdiğim tartışmalardan, münazaradan, satrançtan kaybetme korkusuyla uzaklaşıyorum ve bazı durumlarda kendi benliğim elimden kayıp gidecek diye çok korkuyorum.
Motivasyon desen tabanda, kertenkele gibi sürüne sürüne dolaşıyor. Derslerimi düzelteyim diyorum ödevler yığılıyor başıma, projeler, gelecek misafirler..
Geri zekalı değilim ben, bunu çok iyi biliyorum.
Öyleyse neden öyle hissediyorum?