burada bir çiçek var, hüznün gözyaşlarıyla birazcık ıslanınca bile şeffaflaşan bir çiçek. onu göremiyorlar, acısını bilmiyorlar. fakat görünmemek aslında orada olmamak mıdır? iki farklı zaman dilimi ama kötülük birbirinin taklidi. zincirlere vurulmuş iki yürek ve onları saklandıkları yerlerden umuda kavuşturacak sevg...
'Bir kez randevuya çıktıktan sonra peşimi bırakacak mısın?'' Taehyung başını olumsuzca salladı. ''Hayır, sonra birden fazla kez randevuya çıkacağız!'' Her güzel şeyin bir sonu olduğu bilincinde olduğumdan aklıma gelen bir diğer soruyu yönlendirdim. ''Ne zamana kadar?'' Taehyung gülümseyerek işaret parmağını kalbi...
"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidi...
''Kim Taehyung ile evlenmek istiyor musun gerçekten?'' Bana sorulan soru üzerine herkesin bakışları bana kaymıştı. Nedense bütün benliğim bu soruya evet demem gerektiğini söylüyordu. Belki de çok büyük bir yanlış yapacaktım ama bundan kesinlikle haberim yoktu. Hiçbir şey düşünmeden o an yalnızca kalbimin sesinin beni...
Elimi kendine doğru yavaşça çekerek dudaklarını avuç içime bastırdı. Bir müddet avucumda hissettiğim yumuşak baskı içimin titremesine sebep oldu. Elimi daha sıkı tutup aramızdaki boşluğa indirirken bakışlarını benimkilere odakladı. Öyle içten bakıyordu ki... ''İyileşecek artık.'' Gülümseyerek sordum. ''Neden?'' ''Öpü...
"Biraz rahatla ve sana dokunmama izin ver." Diye fısıldadı. "Eğer yine de gitmek istersen, seni çözüp evine bırakacağım. Tamam mı?" © Tüm Hakları Saklıdır #1 fanfiction 19.10.2020 jeon jungkook 121019
