Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος

Part 14

  Λάθος κίνηση..

Νομίζω έχετε ξανά ακούσει πως όταν βλέπεται κάποιον εκτός ελέγχου να απομακρύνεστε, να μετράτε ως το 10 για ηρεμήσετε και μετά να μιλήσετε..
Ε λοιπόν έξω από το χορό όλοι χορεύουν!!!
Μπορεί να ήταν ένα χιλιοστό μακριά μου, εντάξει ήταν πάνω μου αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω πίσω! δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω να μου μιλάει έτσι κανείς!

Άρχισε να με τραβάει απο το χέρι πιέζοντας το.

εντάξει ενα τι ώρα μόνο είπα και εγώ, ζήτημα τη πρώην του να τη λέγαν Ώρα... δεν γίνεται αλλιώς. εκτός και αν δεν είχε καμία, έτσι εξηγούνται τόσα νεύρα!!!

"ασε με μωρέ σατράπη να πούμε!" τσίριξα καθώς ελευθέρωνα το χέρι μου ακριβώς μόλις μπήκαμε σε ένα δωμάτιο. Εκεί που ήταν και η βαλίτσα μου. Άνοιξε τα φώτα.
ένα ροζ δωμάτιο, πολύ κοριτσίστικο. Είχε πέπλο στην οροφή του κρεβατιού, φλοκάτη ροζ τα πάντα ροζ.

"το βλέπεις;" είπε απότομα.

"λες να είμαι τυφλή;" του είπα αντιμιλώντας, δεν με έχω συνηθίσει έτσι αλλά ειλικρινά το λατρεύω.

"έχει φτιαχτεί όλο για σένα, ξέχνα το σπιτάκι σου για πολλές μέρες ακόμα και μην τολμήσεις να μου πεις ότι του λείπει κάτι, ούτε να σκεφτείς ψέματα είναι όλα προσεγμένα" είπε νευριασμένος καθώς έβγαινε απο το δωμάτιο. εγώ το επεξεργαζόμουν για λίγο.

θα με τρελάνει. Σε ένα έπιπλο δίπλα απο το κρεβάτι βρισκόταν το αγαπημένο μου βιβλίο, δίπλα του το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες σταματημένο στη σελίδα που το διάβαζα. το να τα είχε πάρει απο το σπίτι μου θα ήταν κάπως καλύτερο αλλά όχι αυτά είναι ολοκαίνουργια! και μάλιστα είναι η συλλεκτική έκδοση.

άνοιξα κάποια ντουλάπια. καλλυντικά ακριβώς όσα χρησιμοποιώ καθημερινά.

Ποιος στο καλό είναι; και πώς ξέρει...;

Το τηλέφωνο με τον πατέρα μου τι δουλειά έχει;;

-Ιόλη δεν είσαι ανώριμη δεν είσαι μικρή για την ώρα πήγαινε με ηρεμία και ζήτησε εξηγήσει , ψυχραιμία!!!!!!! -

"μπορείς να μου εξηγήσεις τι είναι όλα αυτά;" είπα νευριασμένη καθώς έφτασα μπροστά του. Ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ. Όπως καταλάβατε ούτε έκανε κάποια κίνηση να κουνηθεί, παρά άλλαζε τα κανάλια στη τηλεόραση.

"σου λείπει κάτι;" είπε αδιάφορα χωρίς να με κοιτάει συνεχίζοντας να αλλάζει κανάλια. Στάθηκα μπροστά στη τηλεόραση.

"Αν μου λείπει κάτι; Προφανώς και μου λείπει! η ιδιωτικότητα ξέρει ακόμα και με τι σαμπουάν λούζω τα μαλλιά μου, σε ποια σελίδα είχα αφήσει χθες βράδυ το βιβλίο μου, ακόμα και τα σεντόνια είναι από το εργοστάσιο που παραγγέλνω! αυτό είναι άρρωστο!! "φώναζα και για πρώτη φορά γύρισε να με κοιτάξει.