KİRAZ ÇİÇEĞİ

23- "Serzeniş"

         — YİRMİ ÜÇÜNCÜ BÖLÜM —

Mezarda çürümüş cesetlerde buldum ruhumu yalnızlığa teslim edilmiş en büyük armağan bendim. Hayatım kulede bir zindan da ölmekse eğer ben onun kolları arasında zaten zindandaydım onun kolları bana mezardı.

Ölüm yaşamak arasında çok ince bir çizgi olan bir savaş, yakarışları kulağımda çınlayan annemin kabuslarımı süsleyen babamın çığlıklarını duyduğum mezar başındaydım ben öldüğüm yerden dirildiğim bu yer tam olarak neresiydi? 

Kalbim göğüs kafesini zorlarken hayata tutunmıştum ben zavallı bedenim yaşamayı kaldırarak en büyük aptallığı yaparken şimdi öldüğüm yerden yeniden doğuyordum.
Burası onun kolları arasında ki cennetti.

Burası aşk tı..

Dudağımı eşeleyen dudakları işini biliyordu heyecandan elimi nereye koyucağımı bilmeden boynuna dolamıştım acemice ona karşılık veririken delirmiş gibiydik.

İlk kez yaşadığım bu hislerin bu denli yoğun ve karmaşık olması muhtemeldi yada beni çok fazla acemi kalıyordum bu işler için.

Dudakarı beni öpmeyi bırakgığında titrek nefesim dudaklarına çarptı. Yumduğum gözlerim yavaşça açılırken bana bakan koyu yeşilleri deliciydi.
Gözlerim ve dudaklarım arasından mekik dokuyan uçurum yeşiller yeniden dudaklarıma kaydığında bu kez hırsla saldırdı dudaklarıma usta bir çeviklikle alt dudağımı yakaladığından ağzımdan bir inleme kaçırdım. Onun dudaklarında yok olan sesim bana geri döndüğünde acemi bir hareketle karşılık verdim.

Dudakları dudaklarım içtiği nefesleri bana bahşedeken erkeksi bir inlemeyle benden uzaklaştı.
"Siktir çok güzelsin" diye mırıltısını işittiğimde sanki burda değildim.
Aramızda ki bu çekim gittikçe artıyordu.

Alnını alnıma yasladığında derin bir nefes verdi. Nefesinin buhusu yüzümü yalarken kokusunu içime çektim.
"Üşüdün gidelim" kollarımda duran elini avucuma yasladığında elini daha sıkı tuttum.

Arabaya kadar el ele yürüdük yerlerimize oturduğumuzda gerçekliğine hala inanamadığım bit anın içindeydim.
O beni öpmüştü biz arafla öpüşmüştük.
Heyecanla dövünen kalbim gerçekliği idrak etmekte zorlansada önüme serilen tüm yollar ona aitti.

Araba arafın evinin önünde durduğunda şaşırmadım bu gece bizimdi.
İlk kez bu kadar yoğun duygular içine girmiştim ilk kez kendimi bir yere ait bir kişiye ait hissederken ruhum kasıldı.

Arafın dairesine kadar sessiz adımlar atarken bu kaez o önde ben arkada ilerliyorduk.
Eve girdiğimizde araf salona adımlarken onu takip ettim.
Cebinden çıkardığı sigarayı yakarken bana döndü.