Vice x Karylle : One Shots

I'll Be There

First time I laid my eyes on someone like you, I can't forget the hour, that moment with you.

"Vice, this is Karylle. Karylle, this is Vice. Siya ung anak ni Ms. Zsazsa, the one I'm telling to you. Kasama siya sa new set of hurados natin this week, baguhan siya sa Kapamilya Network and I want na ikaw ang magintroduce sa kanya ng mga bagay-bagay dito. Okay?" 

Ang ganda niya. Yung mata kumikinang, yung ilong sobrang tangos, yung labi niya, yung cheeks, everything about her is so perfect. 

"Hi Vice, I've known you since I was in GMA. Uhm, I'm new here."  Wala akong nasabi. Natulala kasi ako sa sobrang ganda niya. Is it possible na malove at first sight ako sa isang babae? Teka, erase erase erase. Naririnig mo ba ang sinasabi mo Vice? San ka ba nauntog at parang nakalimutan mong bakla ka? Okay ka lang 'teh? Baka nakashabu ka, try mo magpacheck-up. 

Napatungo siya, bigla sigurong nahiya kasi di ko siya sinagot sa sinabi niya. Di'ba dapat ako ung mahiya? 

"Huy. Hahaha, hi! Karylle? Karylle right? Ang ganda mo 'teh! Inggit ako. Well, narinig mo siguro si Direk Bobet na ako raw ang magiging guide mo ditey ano? Ay. Teka. Parang ayoko maging guide mo." Nakita kong nagbago ung expression niya from a smile to a sad one. Napangiti naman ako. 

"Ayokong maging guide mo kasi baka akalain nila, nagdala ka ng pet mong kabayo! Jusko sa beauty mo ba namang yan? Kabog na kabog ako." She chuckled softly. Pati ba naman sa pagngiti at pagtawa niya kelangan sobrang perfect niya? Ang ganda niya talaga. 

"Yez nemen jen, napatawa ko kagad ang isang Karylle! Tara teh, itotour kita! Papakilala din kita sa mga hosts dito." Hindi ko namalayan na hinawakan ko pala ang kamay niya papunta sa hosts lounge ng Showtime. Habang naglalakad kami, napatigil ako. Naground ako! Napatingin ako sa kamay naming dalawa. Napatingin si Karylle sakin, as if she's asking what's wrong. Umiling lang ako at nagpatuloy kaming naglakad. 

Then I have realized, love is growing deep inside, I feel the beating of my heart. 

Days passed, yung pagiging hurado niya for a week lang dapat e tumagal ng tumagal hanggang naging buwan na. Yung sa tuwing magbubunutan tayo kung anong place natin sa hurado seats at hindi ikaw ang katabi ko, I feel a part of me na nalulungkot ng sobra.Pero hindi ko pwede ipakita at ipaalam sa iba, dahil alam kong hindi nila maiintindihan. Dun sa buwan na pag-sstay niya dito, unti-unting nahuhulog ako sa kanya. Pinipigilan ko pero sadyang ganun pala talaga ano? Na omce naramdaman mo na. Boom. Wala ka ng magagawa. 

And then the day came. The day when you needed to go away from me, from us. You needed to go to Singapore for your Kitchen Musical. I must say, sobrang sakit sa part ko. Sobrang gusto kong umiyak at magbreakdown in the middle of the show, pero hindi ko magawa kasi baka mahalata mo ung nararamdaman ko para sa'yo. Saka, ano ba ko sa'yo? Isang hamak na kaibigan lang, kaya wala akong karapatan na um-OA sa pag-iyak. Wala na rin naman akong magagawa kung iiyak ako, you will still be leaving me. 

Araw-araw simula nung umalis ka, wala na akong naging dahilan para bumangon ng kama at magtrabaho. Nawalan ako ng gana, syempre dahil wala ka na. 1 week pa lang ata non nung umalis ka, feeling ko isang taon na kitang di nakakasama. Habang patagal ng patagal yung pagkawala mo, palala ng palala ung nararamdaman ko. Ikaw parin kaya yung Karylle na nakilala ko? O baka pagbalik mo dito, nagbago ka na?