Verum

2:1

Maria...

Yıllar önce Galaga fabrikasının içinde doğmuştu. Ne yazık... Hiçbir zaman güneş ışığı göremedi hayatında... Doğmak için yanlış yeri seçtiği apaçıktı. Onun hikayesi de Mark'ın hikayesi gibi başlıyor. Mutlu... Ama daha korkunç...

Maria bir sabah uyandı. Bembeyaz odasının içinde gezdi biraz. Sonrasında yavaşca yüzünü yıkadı. Yine o tür bir rüya görmüştü. Maria kabus görmüştü evet ama onun rüyaları farklıydı. Daha önce gördüğü her rüya gerçeğe dönüşmüştü. Rüyasını anımsamaya çalıştı:

Karanlık
Bir zarf, içindeki kağıtta bir isim yazıyor:

Mark Lemor

Hücre
Karanlık

Maria bu rüyaya bir anlam veremedi. Ama eminim ki siz okuyucuların kafasında bir şey oluştu. Maria lavabodan yavaş adımlarla çıktı. Koridora girdiğinde orada daha önce olmayan bir zarf keşfetti. Siyah bir zarf... Dipsiz bir deniz kadar karanlık... Yavaş adımlarla yürüdü zarfa doğru. Yavaşça eğildi ve zarfı aldı. Açtı kağıdı sonrasında...

"Günaydın Maria
Bizimle toplantı odasında buluş."

Ulusal fabrikasında asla bir tarih yazmazdı. Zaman, öğrendiğin andı. Bu nedenle Maria hemen üzerini giyindi, toplantı odasının yolunu hatırlamaya çalıştı:

Kapıdan çık, sağa doğru yürü idam salonundan sola dön.

Maria kapıdan çıkarken heyecanlıydı. Heyecanını geçirmek için kendine bulduğu çözüm yollarından birini yaptı:

"Ben insan üreten bir fabrikada ne kadar önemli olabilirim ki ? Duygularım, hislerim, düşüncelerim... Milyonlarca insanın içinde hiçbir anlam ifade etmiyor. Hayatım evren içinde sadece bir kum tanesi... Ben yokum. Ne hissettiğimin önemi yok. O zaman neden boşuna hissedeyim, benim olmayan benliğimi zedeleyecek duyguları ?"

Aklından ne zaman bu sözler geçse heyecanı,üzüntüsü,öfkesi... Ne varsa tüm kötü duyguları kaybolurdu. Artık kapıdan çıkmıştı. Sağa doğru yürümeye başladı.