Boyfriend for Hire (For Hire #1) [R]

Chapter 31

Nicole’s POV

i can’t believe this, kaharap ko na talaga ang demonyong to? ni-hndi ko nga alam bakit nya ako gusto makita eh. ang alam ko lang, hndi ko na kaya na makita ang pagmu-mukha nya. kinasusuklaman ko sya, eh magnanakaw kaya yan, paano ako hndi masusuklam sknya. hindi ba?

“what do you need?” dapat hndi nalang ako pumayag kanina kung ganyang wala naman pala syang sasabihin saakin, may tranabo pa akong tatapusin. “kung wala kang sasabihin, umalis—” bigla ako natigil ng tawagin nya ako, hndi sa pangalan ko pero ibang salita.

“anak..”

hndi ako nakasagot, nakatingin lang ako sknya. umiwas din ako, baliw na sguro sya para tawagin akong anak.

“sinong anak?” innocente kong tanong sknya. nabigla ako ng hawakan nya ang kamay kong nakahawak sa kapeng iniinom ko. nawala hangover ko naka-dalawang kape ba naman ako, pangatlo na yata to eh. “ikaw” sagot nya.

hndi ko alam anong sasabihin sknya, nagagalit ako. OO. dahil sknha kaya nawala si Papa, dahil sknya nawalan ako ng ama! dapat nga hndi ko na sya kinakausap eh, napilitan lang naman akong gawin to. wala rin akong choice.

“Nicole, don’t be like this. alam kong alam mo ang totoo” okay, fine. yan pala ang gusto nya hndi nya sinabi saakin. well, huh. i want him to know na oo almost three years na ata ng malaman ko yun. who tell me those? it was Arisa who tell me that. three years ago, three years ago. sila na ni Suho ng panahon na yun sa pagkakatanda ko. am i right? college nung maging sila kaya di ako pwede magkamali na sila na ng panahon na yun.

flashback

papunta ako sa bahay ni Arisa ngayon, sabi nya kase may mahalaga syang sasabihin saakin, tungkol daw sa tunay kong ama. hndi ko nga maintindihan eh. isa lang naman ang tatay ko. but he passed away.

pagdating ko sa loob ng bahay ni Mike, dito daw eh. kumatok ako halos malaglag mata ko.

jusko, dito talaga sa sala?

naglalampungan lang naman yung dalawa. naghahalikan sa sala. sinong di magugulat jan?

i fske cough buti naman naisipan oa nilang tumigil na dalawa. nakakahiya naman kase.

“oh, eto.” pagabot nya ng folder saakin. kinuha ko naman iyon at binasa. may nakalagay na Positive duon, hndi ko alam pero anong positive?

“positive, ama mo si Manuel Buendia... Nicole” nanlaki ang nga mata ko, so ampon ba ako ganun ba, ha? ampon ako? “hndi ka ampon, yung ina nyo ni Nicolas. sya ang asawa ni Manuel. May kapatid kang babae one year younger lang. step bro mo lang si Nicolas”

hndi na ako nakapagsalita, basta ang alam ko. tama ang mga ito, dahil kinuhanan ako mismo ng dugo para dito.

end of flashback

hndi ko pa nakikilala si Gavin nuon, pero alam nyo nakakagulat? kase ng mismo malaman ko kay Gavin na masama pala ang totoo kong ama? dun ko sya sinumpa. sinumpa kong hndi ko sya mapapatawad at matatanggap dahil sa gnawa nya kay Gavin, isinusumpa kong babawiin ko rin ang ninakaw nya kay Papa. yung ninakaw nya kase, yun nalang ang natitirang kayamanan ni papa na ninakaw nya.

kaya hndi ko sya mapapatawad. kahit na ano gawin nya hndi ko sya patatawarin.

“what do you expect from me, then?” i asked him, kung may inaasahan sya daretsuhin nya para maintindihan ko sya. hndi pabitin sya, ano sya? pabebe lang? tch, hndi bagay. “i’m sorry”