Hayaller & Gerçekler

Çünkü iki Kişiydik

Karanlık Çöker Gecenin Üstüne,
Aklıma Gelirsin Yine Unutmak
Olmaz İstesemde, Yok Desemde
Takılır Kalırım Gözlerine Diyor
Dinlediğim Şarkı ve Yine
Gözlerimde Yağmurlar Yağıyor...
Karanlıkların Arasında ki
Zamansız Gözyaşları Çiseliyor
Pencereme ve O Umutsuz
Pencerelerimde Bir Yudum da
Sen Oluyor Kendini Kaybeden
Ben'lerim...
Denizin Başındayım, Dalgaların
Ortasında, En Çok ta Kendime
Yabancı Kaldığım O Kumlarda
Anlıyorum Karanlıklarımı...
Ne Zaman Ümitlerim Esse
Gökyüzünde ve Ne Zaman
Gözyaşlarım Damlasa
Papatyalara Bir Yudum da Senin
İçin Çekerim Zavallı Sigaramın
Son Deminde...
Yine O Deniz Fenerini
Görüyorum Karanlık
Denizlerimde, Sanki Son Kez El
Sallıyor Geçen Gemilere...
Sanki Son Kez Ayakta Durmaya
Çalışıyor Bu Sonsuz Dalgalara ve
Koyu Mavi Gecelerinde Sakladığı
O Karamsar Yalnızlığına...
Bir Nefes Daha Çekiyorum
Islanmış Ümitlerimden ve Bir
Yudum da Kaybolmuşluk
İçiyorum Yanında...
O Issız Sokaklardaki Yalnız
Kalmış Gece Lambaları Geliyor
Aklıma...
Başını Eğmiş Önüne Sanki
Gecenin Karanlığına, Sanki
Kaybolmuş Umutlarına ve Sanki
Yitirdiği Benliğine Ağlıyor Son
Kez...
Islanıyor Dudakları, Sözcüklerini
Kaybediyor Anlayamadığı
Sesler...
Bir Rüzgar Daha Esiyor Yanı
Başında ve Bir Kez Daha
Heyecanla Kaldırıyor Başını...
Umutlarını İyice Açıyor, Sanki
Aydınlatıyor Gecenin Ortasında
Kaybolan Son Durakları ve
Unutulan O Yapayalnız Kalan
Parktaki Karanlık Bankları...
Uzun Zamanlar Boyunca Kendini
Aramış Oysa Karanlıklarda...
Sonuna Kadar Savaş Açmış
Yalnızlıklara, En Koyu Gecelerde
Dimdik Durmuş Rüzgarın
Karşısında ve En Kaybolmuş
Dakikalarda Yol Göstermiş O
Kendini Arayan Küçük
Umutlara...
Kabullenmemiş Yalnızlığı, Hep
Bir Amac Edinmiş Kendi
Karanlıklarında ve Her Edindiği
Amaç Bir Çıkmaza Daha Taşımış
Karanlık Yanlarını...
Önünden Bir Toz Kümesi Geçiyor
Şimdi, Yalnızlığı Akıyor
Gözlerinden ve Dudaklarında
Yarım Kalmış Hecelerle Dolu Bir
Roman...
Tıpkı Bir Yapboz Oyunu Gibi...
Nereden Başlarsan Başla,
Nereden Doldurursan Doldur
Ama Her Gece Aynı Savaş ve Her
Savaş Başka Bir Yalnızlık...!
Ölümden de Betermiş Seni
Beklemek, Damağım Kurudu,
Ellerim Kırıldı, Aklım Firarında,
Gözlerinde Kaldı Gözlerim...
Nefesim Yok!
Bir Hançer ki Sensizlik,
Anlatmaya Artık Mecalim Yok!
Artık Anlatmak İçin Sebepler
Yok Diyebiliyorken Aklımda
İdama Uğrayanların Tanımını
Soruyorum Kendime...
Neden?
Hiçbir Beden Hiçbir Şeyi
Açıklamıyor...
Çünkü Zamana Emanet
Bırakılmış Duyguların Kendini
Bekleteceğini Biliyorum Ben...
İnsan Hep Tokat Yiyince
Hayattan, Bir Günden Sonra
Baştan Görüyor Artık Her Şeyi...
Hayat Devam Ediyor ve
Gerçekler Bir Zaman Sonra
Gerçek mi Değil mi Anlıyorsun...
Gerçekse Hissettiriyor, Ama
Değilse Zaten Kaybolup Gidiyor
Bir Yerlere...
Söyle, Şimdi Hangi Du'ayla El
Açsam Rabb'ime?
Ne Desem?
Nasıl Dilesem?
Neyi, Ne İçin İstesem?
Ya da Her Şeyi Sineye Çekip
Kabullensem, Sende Kalıp
Kendimden Geçsem...
Yaşama Dair Tek Bir Sebebim
Kalmayana Dek Senden Yana Ne
Varsa İçimde ve Ne Varsa
Düşümde Teker Teker
Öldürsem...!
Payıma Düşen Hiçsizliği Valizime
Koyup Yollara Düşsem...
Ağlasam, Kahretsem, İnlesem...!
Susuzluğundan Kuruyan
Duygularımın Can Çekişini
Seyretsem...
Ölmesem...
Ölemesem...
Ölüp Ölüp Dirilsem...!
Bir Lahza Olsun Sızlar mı ki İçin?
Elini Yüreğine Koyup,
"Seviyorum" Der mi Bir Kez
Olsun Dilin?
Vazgeçtim Sevgili Vazgeçtim!
Çünkü Bilirim ki Dilin
"Seviyorum" Demez...
Oysa ki Sevmiş Olsaydın Beni
Bir Sonu da Yazsan Bugünüme,
Kan Gölüne Çevirdiğin
Yüreğimde Ölüme Terk Etsen de
Beni Ölmek Pahasına Sevmeye
Devam Ederdim Seni...
Ama Sen Yalan Bir Sevgiye
Mahkum Etmişsin Beni!
Niye Yazıyorum ki Şimdi Bunları
Sana?
Neden Sevilmeye Böylesi Açım
ki Ben?
Sevildiğim Bir Yuvada
Büyümenin Getirdiği Bir
Alışkanlık mı?
Şımarıklık mı Yoksa?
Hep Bir Ten mi Olmalı Tenim
de?
Hep Bir Elin Varlığını mı
Hissetmek Zorundayım
Saçlarımda?
Ama Öyle Olsa İstediğim Sen,
İlla Sen Olmazdın Değil mi?
Senin Sırrın, Senin Farkın Neydi?
Niye Böylesi Vazgeçilmez Oldun
Hayatımda?
Binlerce Kez Sordum Bu Soruyu
Kendime...
Yerine Birilerini Koymaya
Çalıştım Nafile Sevişlerle...
Her Gelen Senin Boşluğunu Daha
da Genişletti Sanki, Sen İyice
Kazındın, Onlar İyice Silindi...
Ne Yaman Bir Çelişki Bu Sevgili?
Kaçmaya Çalıştıkça Senden ve
Sana Dair Hissettiklerimden;
İyice Yerleştin Yüreğime Sen...
Neden Sen?
Bunca Acıyı İçime Salacağını Bile
Bile Niye Kattım ki Seni İçime?
Hüzne Bağımlı mıyım Acaba
Ben?
Kendimi Bildim Bileli Tuhaf Bir
Şekilde Her Mutluluğun İçinde
Bir Parça Keder Ararım...
Hanım Hanımcık Bir Kız
Olamadım Ben Mesela...
Kızlar Uslu Uslu Bebekleriyle
Oynamalıydı Ama Ben Ağaç
Tepelerinden İnmezdim...
Hep Koşmak İsterdim,
Sevmezdim Yürümeyi...
Bakma Senden Bir Zamanlar Deli
Gibi Kaçtığıma...
Kaçıyordum, Çünkü En Çok
İstediğim Sendin...
Korkularımdan Kaçıyordum Ben
Dolu Dizgin...
Sana Önce Sahip Olup Sonra
Sensiz Kalma Düşüncesi Beni
Deliye Döndürdüğü İçindi
Birbirine Dolanan Ayaklarımın
Telaşı...
Her Neyi Sevdiysem, Korkutucu
Bir Tutkuyla Sevdim Ben...
Aşk'la Sınırlı Sanma Bu
Tutkumu, Sahip Olmanın Soylu
Arzusunu Öğrendiğim İlk
Günden Beri Böyleyim Ben...
Atladığım Her Basamak Beni
Çoğaltmalı, Eksiltmemeli, İşte
Bu Yüzdendi Belki Esir Olmam
Korkularıma...
Kaybetme Korkusu mu Acaba
Hep Bu Hazin Sonları
Hazırlayan?
Kaybetme Düşüncesi mi
Çağırıyor Bu Kederli Ayrılıkları?
İkimiz de Korkaktık
Düşüncelerimizin Gücü
Önünde...
Hani Diyorum ki Acaba
İnansaydık İkimiz de Bu Aşk'ın
Gücüne, Bitmeyeceğine Dair
İnandırabilseydik Kendimizi
Acaba Farklı mı Olurdu?
Çarpışan İki Kocaman
Yalnızlıktan Bir Bütünlük Doğar
mıydı ki?
Eğer Yoksulsan Aşk'ta, Yeniksin
Demektir Bu Savaşta...
Bencillik Çoğaltırken Sahip
Olduklarının Maddesel Değerini,
Nasıl da Eksiltiyor Aşk'a
Sevgi'de Var Olan Hazineni...
Çok mu Yoksulduk ve Hala mı
Yoksuluz Bu Aşk'ta Sevgili?
Parça Parça Olmuş Bir Kalp mi
Yoksa Yokluğun, Yoksulluğun
Göstergesi...!