Gülümsedi; "Dua et bana!" dedi. Başımı eğdim... Benden dua istemese de onun için dua edecek kadar inandırmıştı beni hayatın ona yaptıklarına.Kapıdan çıkmak üzere iken seslendim; "Senin adın ne?" Döndü, "Adım her istasyon da değişiyor sen en iyisi bana yolcu de!" dedi ve gitti.
Şu kocaman dünyanın ufak tefek bir yolcusuyum. Her gün bu yolculuğa başlayan ve bitirenler kervanının içinde seyir halindeyim.Görüyorum,izliyorum,hissediyorum,yürüyorum,ara sıra koşuyorum,sık sık kendime konuşuyorum. Bazen de dönüyorum dünyama bende var olan bana.Ruhun içindeki o ince ama keskin sızıntıya. Bu garip...