Derin, yeterince zor olan hayatını düzene sokmaya çalışan bir reklam yazarıdır. Aynı ofisi paylaştıkları ve onu anlamakta ısrarcı olan sanat yönetmeniyle daha fazla vakit geçirmeye başladıklarında, aralarında inkar edilemez çekimle başa çıkmaya çalışırken, çevresinde olup biten onca olayı da göz ardı edemez. Ya Cenk ile ortak yanları, sandığından fazlaysa? Peki siz, Derin'in derinliğine inmeye hazır mısınız? WattpadRomanceTR okuma listesinde! (2.7.21 Aşk kategorisi #1)

"Büyük bir karmaşadayım sanırım" Mırıldandı genç kız titrek sesiyle nefes almak onun için cidden çok zor geliyordu bedeni gözyaşları ile birlikte yığılmayı yeğler gibi sarsılıyordu hayatını yeniden düzene koyacaktı ama nasıl Elindeki bıçak yere düştüğünde metalin sesi boş odada yankılandı.

Kapak tasarımı: @Wbrunette ''B-ben bu kadar sen olmuşken nasıl vazgeçebilirim?'' derken ağzımdan bir hıçıkırk daha firar edip hiçliğe karıştı. Ama o hayranı olduğum gözlerini kırpamadn bakmaya devam etti. Hala anlamıyorum bu kadar zaman hiç mi bir şey değişmedi onun için?! Her zaman solumak istediğim soluk dudaklarını dili ile ıslatarak konuşmaya başladı. '' Seni en baştan uyardım! Hem de kaç kez! Şimdi sonu daha başlamadan belli olan bir oyun için zorlama!'' Evet beni en baştan uyarmıştır. Ama nerden bilebilirdim ki böyle olacağını. Hala deli gibi ağlarken konuşmaya çalıştım. '' L-lütfen bir şans ver bize!'' konuşmak hiç bana bu kadar acı vermemişti. Görüşümü bulanıklaştıran gözyaşlarımı silmeye çalıştım. Yine hiçbir duygunun filizlenmediği sesi ile '' Bitti mi?!'' dedi. Benden cevap bekelmediğini ses tonu haykırıyordu. Ceplerinden çıkardığı ellerini illa bir yere koyması gerekiyormuş gibi üstündeki ceketinin ceplerine koydu. Gidiyordu. Gerçekten de beni burada böyle bırakıp gidiyordu. Herşeyin başladığı yerde herşeyimizi bitiriyordu! Onu durdurmak istercesine son gücümle bağırdım'' SENDEN NEFRET EDİYORUM!'' Durmadı! Adımları bile sekteye uğramadı! Bu kadar mı değersizdim onun için? Gözden kaybolana kadar arkasından baktım. Tek hatırladığım şey de bu oldu. Sonrası dipsiz bir karanlık...

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

18'li yaşlarının başında babasının güvenilir olmayan bir takım işleri yüzünden tek başına bırakılan genç bir kız, hayatının tam olarak dört senesi yaşadığı depresif ruh haliyle sokakta geçirir. Bu süre içerisinde gördüğü her canlıya yardım duyguları fazlasıyla yeşerir ve kendinden ödün vermeye başlar. Artık kendini iyi hissettiği tek şey; sokaktaki herhangi bir duruma yardım eli uzatmaktır. Ona uzatılacak herhangi bir yardım eli beklemediğinden birçok şeyin üstesinden kendisi gelmiştir fakat kendisini erkenden 'terk edilmek' duygusunun ortasında bulmuştur. 22 yaşında kocaman bir arsaya bekçilik yaparak barınma ihtiyacını karşılamaktadır. Bir denk gelme eseri yaşadığı kararınca hayattan, gösterişli bir hayata geçiş yapacaktır. 29.12.18 Aksiyon #1 04.01.19 Macera #1 06.05.19 Gizem #1 07.07.19 Genel Kurgu #1 26.10.19 Rastgele #1

Karanlığı içerisine hapsetmiş bir çift kahverengi göz! içi ve dışı kara olan bu adam adeta ölümü andırıyordu bakışlarıyla sevdiriyordu cenneti de cehennemi de! Sadece bir kez bakmak ve gözlerinin içinde kaybolmak gerekiyor ölüm kokan nefesini hissedebilmek için! ///// "Bugüne kadar gitmemi hep söyleyen sen değil miydin? Bende öyle yapıyorum işte"diye açıkladı tepkisiz ve soğuk bir ifadeyle. Ben bir kaç saniye duraksadım söylediklerinde haklıydı tanıştığımızdan bu yana her zaman hayatımdan çıkmasını istemiştim fakat şimdi öyle değil her saat her dakika yanında olmak istiyordum. "Evet ben söylemiştim ama şu an öyle düşünmüyorum"diye itiraf ettim. Araf bu itirafı yapmam için tetikte bekliyor gibiydi. "Şu an nasıl düşünüyorsun peki?"diye sordu. Önce derin bir nefes aldım beni pür dikkat dinliyordu. "Kim olduğumu biliyorum, neler yapmak istediğimi, beni üzecek şeyleri artık öğrendim. Her gün aynı hisle nasıl baş ederim öğrendim ama senin yanındayken hep o güçsüz kız kalmak istiyorum!"diye fısıldadım Araf'ın gözlerinin içine bakarak. "Ben gitmeni istemiyorum! Gideceğin düşüncesi bile benim içimi yakıp kavururken senden gitmeni nasıl isteyebilirim?"diye mırıldandım.