Bir ada ve ortada duran iki kişi. Biri Türk biri Yunan. Biri isyancı biri işgalci. Birinde steteskop birinde künye. İkisi birbirine her şey olur. İkisinden birbirine hiçbir şey olmaz. . 1 Eylül 2039'da, kimine göre Gökçeada kimine göre İmroz'dayız. Kimi için acımasız distopya kimi için kaçınılmaz bir sondayız. . İlk bölüm yayın tarihi 5 Temmuz 2023. . Kitapta anlatılan tüm konu, kişi ve olaylar hayal ürünüdür.

Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

Hatıralar serisi kaldığı yerden tekrar başlıyor. 4.kitap buradan, sevenleriyle ve okumak isteyenleriyle buluşuyor. Kıştan sonra yaz gelirdi, bütün masallar mutlu bir sonu hak ederdi. Gülperi ve Ateş de masallarını anlatmaya devam ediyor. Gülperi Ahmet'ten kurulabilecek miydi? Ateş, Sevi'yle ilişkisinde ne yöne ilerleyecekti? Sevi, Ateş'in geçmişindeki kadının kim olduğunu öğrenebilecek miydi? Ahmet, kendisinden boşanmayı isteyen Gülperi'nin isteğini kabul edecek miydi? Hayat, Peri ile Ateş'e daha ne oyunlar oynayacaktı? Birbirlerinin hayatlarına akacaklar mıydı yoksa aynı kökten doğup ayrı havzalara dökülen bir nehrin kolları mı olacaklardı? Tüm masallar mutlu biter miydi?

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

"Sence ben çekici miyim?" "Can, bu nereden çıktı şimdi?" Kalçamın hafif altından tutan eliyle bacağımı sıkıştırdı. "Cevap ver." "Hayır, değilsin. Çok büyüksün, çok iri yarısın ve çok çirkinsin." Beyanıma kahkahalarla gülerken ona iyice yapıştım. Gülerken kısılan gözleriyle merdiven basamaklarını ıskalama ihtimali yüreğimi hoplattı. "Peki benim seni nasıl bulduğumu bilmek ister misin?" "Hayır, istemem." Sırıttı. Yanağında minik bir gamze belirirken kendimi ona tapınmamak için zor tuttum. Hakikaten tapılası gamzeleri vardı. Ulan utanmaz herif, zaten zenginsin, yakışıklısın, yeteneklisin, ağzın laf yapıyor, şimdi bu gamze ne? İnsan biraz utanır! Senin ne hakkın var bu kadar kusursuz olmaya? Kapak güzel, kitap mı kötü nedir yani? Evet efendim mutlaka bir arıza olmalı. Ne o ne? O arıza ne? Biri bana bunu açıklasın ya!

"Gitme" demek istedim. "Gitme beni bırakma. Ben senden önce nasıl yaşadığımı hiç hatırlamıyorum bile, devam edemem ki..." Ama bunu diyebileceğim bir adam yoktu karşımda. Olduğunu sandığım her kimlik, bildiğimi sandığım her detay yalandı. Sevgisi de öyle olmalıydı. "Bir insan seni sevmeden nasıl yaşar ki?" diye sormuştum bir gün göğsünde yatarken. Bu benim için onu ne derece sevdiğimin ifade edilişiydi. Fakat sanırım evren bu mesajı bambaşka algılamıştı. Bir başkaldırış gibi... Yoksa beni yokluğuyla neden sınasındı ki? Elimdeki şişeye baktım, sonra masadaki resme. İşte bundan ibarettik. Bütün anımız bu kadardı. Birlikte bir fotoğrafımız bile yoktu. Güç geçtikçe, sanki yaşanılanlar hayal gücümün bir ürünüymüş gibi geliyordu. Sanki o hiç var olmamıştı, sanki ben bir hayale âşık olmuştum. "Şerefine Van Gogh" diye mırıldandım.