Kalbim mühürlenmiş bir kapıydı. Gelen her anahtarı tek bir darbeyle dışarı atarken ona yenilecek kadar dirayetsiz olmayacaktım. Onun da anahtarını kıracaktım elbet sert bir dokunuşla. Açılması zordu; açılması imkansızdı mühürlerimin. Ta ki sen hayatıma girene kadar... Kalbimi ansızın ifşa ederken canımı bu denli yakacağını nerden bilebilirdim! Nerden bilebilirdim ki seni bu kadar çok seveceğimi... Sen nerden bilecektin ki giderken bile seni bu denli çok sevdiğimi.

"Bazı vedalarda hoşçakal bile denilemez. Bazı vedalar vardır, hiçbir zaman veda edilemeyen.." Birbirlerine küçükken deliler gibi aşık olan Zeynep ve Kerem ileride evlenmek zorunda kalırsa ne olur sizce? ~~ Çok küçük yaşlarda ayrılmak zorunda kalan fakat kaderin yeniden birleştirdiği iki genç.. O küçüklük aşkından geriye kalan; mesafelere rağmen umudunu asla yitirmeyen, sinirli, hırçın, kendinden ve o küçük kızdan nefret eden bir adam.. ~~ Cem Adrian güzel özetlemiş: "Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır." Ben seni bekliyorum. Yıllar geçsede ilk günkü gibi bekliyorum. Ama gelme.. Gelmeni istemiyorum. Zaafımdın sen benim. Şimdi ise sadece nefretim.. Eğer iki insan cidden birbiri için yaratılmışsa zamanın ve mesafelerin zerre kadar önemi yoktur. Masal gibi başlayan bir aşk hikayesi... https://www.wattpad.com/story/60936096-eyl%C3%BCl-ak%C5%9Fam%C4%B1

Özdemir Asaf Cemal SÜREYA ve Necip Fazıl Kısakürek Sözlerinden Oluşan bir kitaptır

Son sözler her zaman önemlidir. Özellikle de konu ölümse. İntihar, her ne kadar uygun bir seçenek olmasa da kişiye son notunu bırakma özgürlüğünü sağlıyor olsa gerek. Peki ya o son notu bırakan bir yazar ya da şairse?