"Adam? Pardon cidden senin cinslerine böyle mi sesleniliyor?" Lafımı söyledikten sonra uzakla- "Ne dedin sen!" yanda ki masaların olduğu tarafa fırlattıktan sonra bacakları iki yanımda olacak şekilde dizlerinin üstüne çöktü. Altında olmam altta kalacağım anlamına gelmez değil mi? "Duydun işte boşuna adam rolü kesme...
"Ne diyon lan sen?" Üzerine yürüdüğümde gülümsemişti. Tek kaşını kaldırıp yüzümü inceledi. "Duymadın herhalde. Eğer bir hafta içininde biriyle yatarsan senin istediğin olur. " Pis pis sırıtarak bakmayı sürdürdü şerefsiz. "Ee kabul mü?" Normalde böyle birşeyi kabul etmem için hiçbir neden yoktu. Neden "Kabul lan." ded...
"bazen tüm acıyı hatırlıyorum. bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor. merak ediyorum, daha ne olabileceğini. kalabalık bir odada, yapayalnız hissediyorum. kendi kendime düşünüyorum, korku, pişmanlık, yalnızlık... benim bundan kaçışım yok." "hâlâ kalan yaralarını görüyorum. seni görüyorum louis, bakıyorum..."
"Beni seviyorsun itiraf et" "Hayatımda kimseden bu kadar nefret etmemiştim" Geriye bir adım atmamla kolumu daha sıkı tuttu ve gözlerimin içine bakarak konuştu: "Hadi bir oyun oynayalım Louis,ilk sevdiğini itiraf eden kaybeder,var mısın?" "Varım."
