Bu saatlerde şehir sanki terk edilmiş olduğu havasını daha duygusal veriyordu. İşe giden insanlar veya çocuklar hep bu saatlerde, hava bu aydınlıktayken giderlerdi. Sakin bir koşuşturma ortamı olurdu. Ama şimdi ne koşuşturacak birileri, ne de koşuşturacak bir görevleri vardı. Şehir bir ihtiyar gibi emekliye ayrılmışt...
Ne İblistim ne de onlara çalışan bir köle. Ne cehenneme hizmet ederdim ne de Melekler tarafından kutsanmıştım. Ne karanlık zihnimi çürütmüştü ne de ışık ruhumu ele geçirmişti. Ben arafın eski bir dostuydum. Gölgelerin arasında ışığı bulan, ışık kör ettiğinde karanlığa sığınan. Daha basit bir söylemle; sadece bir i...
"Bir kez diz çöktüğünde yaşamak en acılı intihardır." Kanlı tahtlar, yanan saraylar, kirli entrikalar ve sökülmüş kalpler... Prenses Ria küçük bir çocukken gönderildiği sürgünden geri döndüğünde onu bir vatanın karşılayacağını sanmıştı ama yanılmıştı. Ülkesi isyanlarla, güç savaşlarıyla çalkalanıyor kaosla dolup taşıy...
Çekip gitmek istedim. Neresi olursa, neresi bana bu yaşananları unutturacaksa oraya gitmek istedim. Ancak netice belliydi. Yaşananlar unutulmaz, bir köşeye mühürlenir, yüreğine yerleşir ve seni içten içe fethederdi. Anladım ki; çekip gidecek yeri olmayan ama kalırsa ölecek olan yersizlikten daha beteri yokmuş. ...
Sevginin ve umudun paylaşılması hatta sevgisizliğin, sıkıntıların paylaşılması onu ve yakınlarını etkiledi. O, yeni insanlar tanıdı, yeni yolculuklara çıktı. Onu yanında götürdüğü sıkıntılara ve sıkıntılardan doğan yeni başlangıçlara hazırladı.