Sıradan bir blog kullanmıyordum. Tüm okulu avucumun içinde tutacak bir blogdu benimkisi. İstediğim kişiye istediğim rütbeyi verip kendisine saygınlık bahşedebildiğim gibi, istediğim kişiyi yerden yere vurabilir, insanların gözünde küçük düşürebilirdim. Bunu mümkün kılan, blog sahibinin gizli olmasıydı.
Hapishaneden yeni kaçmış, suçsuz bir mahkum olduğunuzu düşünün. Sizi kaçıracak birine ihtiyacınız vardır. Bir rehineye. Bunun için yoldan geçen herhangi birini seçebilirsiniz. Herhangi birini rehineniz olarak alabilirsiniz. Ama dünyaca ünlü bir popstarı alamazsınız. Hayır. Bu hiç uygun olmaz.
Hayır,hayır sakın sana kızdığımı düşünme. Seni anlıyorum,kim orkidelerle dolu bir bahçede papatyayı seçer ki zaten?
"Bu kâğıt parçasına siyah mürekkep yardımıyla dökülen düşüncelerim ne kadar önemli olabilir ki? Öylesine karalıyorum bir şeyler işte ben. Birazdan kâğıdı kıvıracağım ve iple bir güzel bağlayacağım. Ardından hayali mektup kuşlarımdan birinin ayağına bağlayacağım mektubumu. Sonra o kuş kanat çırpacak, kanat çırptıkça u...
"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."
Ay göğe yükselirken tüm duygular yeryüzüne damlayacak. Tek tek toplayacağız onları, avucumuzun içine alacağız. Gözlerini kapat, diyeceğim, sen gözlerini kapattığında dudağının kenarından öpüp sevgi duygusunu serpiştireceğim yüzüne. Yüzünde parıldayan sevgi parçacıkları, içerisine tutkuyu da katıp karmaşıklaşacak; aşk...
Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi...