İlk aşktan da önce ilk arkadaşlıklarını kurmuşlardı birlikte. İkisi de yalnızlığından sıyrılmış, kendilerine yaşamak zorunda oldukları hayattan bir kaçış sağlamışlardı. Yıllar geçtikçe arkadaşlıkları coşkuyla ilk aşka dönüşmüştü ama hayatın gerçeklerinden sonsuza dek uzak kalmaları mümkün değildi. En azından Nil için...
Baran ve Alya ansızın düştükleri ateşin içinde ne yapacaklarını bilememiş ve uzak durmaları gerektiğine karar vermişlerdi. Çünkü karşılarındaki bu devasa şey; kalbin vücuttaki gizli hükümranlığını ilân ederken, tüm mantık sistemlerini devre dışı bırakıyordu. Vurgun.. Ve ardından gelen ayrılık, bahçedeki tüm çiçekleri...
"Geçenlerde bir film izledim. Kadının umutsuz aşkı adamın kalbine dokunamamıştı bile. Çok kızdım kadına..." Dila, elindeki silahı geniş dikdörtgen masanın üzerine bıraktı. "Neden insan kendisini sevmeyen biri için çaba harcardı ki? Kadın ne olursa olsun adamın dikkatini çekmeye çalışmıştı. Bu yüzden çok kızdım ona."...
Kaşları derinden çatılmışken dudakları üst dudağımı kavrayıp ısırdı. Elleri kazağımın altından sırtımı okşadı. Dudaklarım, onun boyundurluğu altındayken konuşmak için ağzımı araladım fakat o sanki tek bir kelimemle vurulup kanlar içinde kalacakmış gibi dilini ağzımın içine itip buna engel oldu. Beni susturdu, belki de...