Aşk insanı henüz kaçındayken bulur? Aşk ilk görüşte mi olmalıdır yoksa her görüşte mi? Peki ya bir insan yıllar sonra birine aşık olur mu? Leyla illa Mecnun'a, Kerem illa Aslı'ya mı aşık olur? Kerem ve Leyla birbirini sevemez mi? Leyla abi dediği Kerem'e, Kerem kardeş bildiği Leyla'ya aşık olamaz mı? Peki , hayat şartları onları buna zorlarsa? Peki mahalle baskısı onları evliliğe sürüklerse? Hala aşka direnebilirler miydi? Yanlış anda yanlış yerde yanlış kişilerin bir arada bulunmalarıyla gelişen doğru bir aşk... Peki bu aşkın ilk sınavı aynı zamanda son sınavı da olacak mıydı? . . . "Bir de, beni mi çok seviyorsun onu mu sorusunu sorun tam olsun!" diye araya girdi Leyla gülerek. Kerem Leyla ona dönünce gözlerine baktı şefkatle. Miniğiydi Leyla onun. Uzak durmasına hiç dayanamıyordu. "Sormaya gerek yok ki! Tabi ki ben" diye cevap verdi Kerem büyük bir özgüvenle. Leyla kaşlarını kaldırıp 'Öyle mi?' der gibi bakınca Mihriban atom bombasını patlattı. "Kerem Abi ne kadar da safsın, sen şimdi Leyla evlenince de seni kocasından çok seviyor sanırsın." Kerem'in de Leyla'nın da yüz şekli değişti. Hiç bunu düşünmemişlerdi ki. Evet, elbette evleneceklerini düşünmüşlerdi, bu konuda planlar ve şakalar dahi yapmışlardı ama hiçbir zaman sevgi kıyaslaması yapmamışlardı. Böyle bir şeye ihtiyaç duyacsklarını hiç düşünmemişlerdi. Hiçbir zaman birbirlerinden daha fazla sevdikleri birileri olacaklarını da düşünmemişlerdi. Ne Leyla, ne Kerem ne de Rıdvan... Kerem ve Leyla göz göze geldiler. Kerem eliyle saçlarını karıştırırken daha fazla dayanamadı ve aklındakileri diline döktü. "İnşallah evde kalırsın Leyla!" diyip mutfağı terk etti. Leyla şokla Kerem'in arkasından bakarken Mihriban Kerem'in sözlerine öyle büyük bir kahkaha attı ki resmen evde sesi yankılandı. Tüm hakları saklıdır.

Ağladı avşin sevdiğinin arkasından bana inanmıyor musun baran? Adam döndü ve kadına sen avşin hardal benim için bitmiş bir kitabın ölmüş karakterisin! Sen benim sevdıgım degılsın hani o guzeller guzelı yuzunu ben gorecektım sen benim avşinim degılsın? Arkasına bakmadan gıttı adam! Öylece kaldı kadın hıçkırıklara!! Bu bir berdel hikayesi değil bu yitip giden aşkların hikayesi ama daha güzeline ve daha zoruna şahit olanların hikayesi..... Viyan asmine ölümüne sevdalıydı ama asmin uğruna avşini ve aşkını, hayalini, sevdasını, almıştı elınden çünkü viyan zalim ve ağır bir adamdı...çünkü viyan intikamını illakı almalıydı. Çünkü viyan can yakmalıydı. Çünkü viyan ZALİMDİ Peki avşinin suçu ne ablasını çok sevmesi mı yoksa masum olması mı!?Yoksa yinede için de kötülük olmaması mi? Avşin ablası yüzünden sevdasından vazgeçti ama asla viyanın istediği gibi biri olmadı Peki ya asmının sevdıgı adam avşine sevdalı olması? Bütün Amed asmin, Avşin, ve berfinin güzelliğini konuşur onları hayal ederdi. Üç kız kardeş kendi içlerin de birbirini yerken herkes onların masum ve birliğinden bahseder...

Ben Onun edep ve haya gömleğinin iliklerinde takılı kalmıştım. Seviyorum dediği kadar var, gidiyorum dediği kadar yok olmuştum... ***** Boğazımı yakan yumru ile kitabevinin uzun rafları arasına diz çöktüm. Sesim çıkabildiği kadar bağırmaya başladım. "Bir yaz akşamı tanıştığım adam; bedenim huzurun hüzünleri ile sarsılırken, avuçlarımı yakan yokluğun mu boğazıma dizilen? Kalbim, göğüs kafesimin terasında, senin yokluğunu yudumlarken, hangi adaletsiz hareketin kararsız bekleyişi bu? Hakka giden yol, Hakk için "Ekim" olmuş olan yolların bana olan itaatsizliği neden? Bu kayboluşları, Rab'den sunulan saki gibi içen zihnim firar etti desem, dökülür mü gönlün benim olduğum çıkmazlara? Sensiz her ezan bir sessizlik... Gel desem, düşer mi o sergüzeşt ruhun, benim süslediğim mabedlere? Ey varlığı ile Hakka götüren, güzel gülüşlüm; çıkıver benim olduğum yollara aniden... Korkuyorum, belki aniden karşıma çıkarsın diye, sokaklarını hiç terk etmediğim Ankara'da bir daha karşıma çıkmayacaksın diye..." Uzun raflar arasında hıçkıra hıçkıra cenin pozisyonu aldım. İşte o an ilk kez çöktü üzerime, Ankara'nın bütün hüzün karanlıkları... (Telif hakları saklıdır. Kitabın bütün hakları şahsıma aittir. Alıntı yapılması, izinsiz kullanılması veya herhangi bir işlem yapılması takdirinde; 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'nda yer alan hukuk davaları kuralları devreye sokulacaktır.)

✨#imtihan~1✨ ✨#gerçeksevgi~1✨ ✨#helalim~1✨ ✨#helalaşk~2~✨ Kapının açılma sesini duymamla başımı eğdim. Bir küfür duyunca kaşlarım çatıldı istemsizce. Yok artık! Yoksa bu kişi o kişi mi? Yani küfreden şahıs benim kocam mı? Hayır,hayır. Lütfen böyle bir şey olmamış olsun. Ben hala başım eğik bir şekilde dururken görüş açıma bir çift siyah ayakkabı girdi. "Ne o? Çirkin çıkarım falan diye mi kaldırmıyorsun kafanı?" O sert ve korkutucu sesi içimin daha da ürpermesine sebep olurken ben sessizliği tercih ettim. Yutkunmakla yetinip ellerimle oyalanmaya başladım. "Hey kime diyorum ben? Ben konuşuyorsam yüzüme bakacaksın!" Şu an çok istediğim bir şey varsa o da korkusuzca kahkaha atmak. Adama bak! Kendini ne sanıyor acaba? Ayakların bana doğru yaklaştığını fark ettiğimde elimi kaldırdım. "Sakın bir adım daha atayım deme!" Ben ayakların uzaklaşmasını umarken o ayaklar tam tersine daha da yaklaşıyordu bana. Kulağıma sevgili eşimin iğrenç bulduğum alay gülüşü ulaştı. "Niye? Sonuçta karım değil misin?" ༻ ༺ "Bana tehlikede olmanın ihtimalini sormuştun." Oktay'ın sesiyle gözlerimi o güzel gözlerine çevirdim. Bana sevgi dolu bakan gözlere kaptırdım kendimi o anda. "Ben yanındayken 'tehlike' anlamını yitirir. Ben yanındayken öyle bir ihtimal sıfırdır. Sen yanımda ol yeter ki ormanları sana saray yaparım. Senden tek isteğim de bu nurlu kız; daima yanımda olman." Koca adamımın sözleri üzerine söylenecek kelime bulamıyordum. Dilim tutulmuştu âdeta. Birden kulağıma ulaşan o sesle başımı kaldırdım. Gökyüzündeki oluşan yazı ile yüzümdeki gülümsemem iyice yayılmıştı. Aynen şöyle yazıyordu: 《BU; NURLU KIZ İLE KOCA ADAMIN İMTİHANI BU; BİZİM İMTİHANIMIZ...》 "İnsan sevdikleriyle sınanırmış, imtihan edilirmiş nurlu kız. Sen de benim imtihanımsın."