NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... " Ve rüzgar dinince fırtınayla beraber denizde sakinleşiyor..." Bu hikayemiz de aşık mı maşuku sevecek yoksa maşuk mu aşıka kendini sevdirecek bakalım. Bu hikayemizin maşuku 19 yaşında ki iman dolu, güzeller güzeli nazenin Hüma, aşığı ise 30 yaşında ki, yiğit ve mert delikanlı, haşmetli, kararlı Tuğrul Seyhanlı olacak... Ve kara sevdaları fırtınalı denizlerde dev dalgalar tarafından dövülerek imtihanlara tabii tutulacak... Bakalım aşık maşukuna tam olarak kavuşa bilecek mi? Bu hikayedeki aşık Tuğrul Seyhan'lı her şeye rağmen,' Hüma kuşum ' dediği nazenin yarine aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun bir yiğit... Maşuğu Hüma ise bir zaman sonra aşığından daha da sevda yüklü olacak...

En fazla ne kadar ileri gidebilirsin ki? İstediğin şeyi almak konusunda... belki de, en çok bunun için; neleri göze alabilirsin? Hayat bu; seçimlerinin ne kadar aykırı olduğunun önemi yok. Bir gün, kendini hiç anlaşamadığın bir adamla anlaşma yaparken bile bulabilirsin... dedik ya, hayat bu ve kimin aykırı olduğunu düşünmek için vaktin de yok. En azından, Tamay için her şey böyle. Birbirlerini beklenmedik bir evliliğin içinde bulan ikili, belirli bir süre geçtikten sonra boşanmak konusunda anlaşırlar. Yine de, her şey planlandığı gibi gitmez; aralarındaki ilişki beklenmedik bir şekilde değişmeye başlar.

Ayın on dördüncü gecesinde, doğduğu obada, sırf herkesten farklı olduğu için lanetlenen ve ölmeyi hak ettiği düşünülen bir bebekle başlamıştı her şey. "Obada küçük bir kız doğduğunu söylediler, Annesiyle atası o kız için öldü dediler. Çünkü iblis sandılar, Gece yarısı nehirde boğmayı istediler. Ateş böcekleri her şeyi duydular, Dilden dile ağıt yaktılar. Bunu öğrenen kelebekler toplanıp bir günlük ömürlerini verdiler, Aynı gece de öldüler, Yaşasın diye bebekler."

*Aile/aşk kurgusu *Yetişkin içerik barındırır --- "Bir ay boyunca burada olduğumu bile fark etmeyeceksin. Tek derdim o mektupta yazanı gerçekleştirip, altında kalabileceğim tüm vicdan yükünden kurtulmak." Boş bakışlar atabilen tek kişinin o olmadığını kanıtlamak istercesine gözlerimde hiçbir his belirtisi olmamasına dikkat ettim. "O mektupta bir ay boyunca evimde bir hayalet gibi yaşaman gerektiği mi yazıyordu?" Sırıttım. Gözlerimde yaratmaya çalıştığım hissizliğim sırıtışımda da yer bulduğundan emindim. "Hayır," dedim sakince. "Babamı bulmam, onunla en az bir ay vakit geçirmem ve kendisini tanıma fırsatı bulmam gerektiği yazıyordu." Bir şey söyleyecek gibi olduğunda elimi kaldırarak beklettim. "Ama bir babaya ihtiyacım yok, biz bu bir ay boyunca birbirinden kaçan iki ev arkadaşı olalım." Yalan söyleyebilme konusunda başarılı biri sayılır mıydım, bilmiyordum. Fakat beni o kadar tanımıyordu ki cümlelerimde neyin yalan neyin doğru olduğunu bulabilecek gücü yoktu. Karşımda babam vardı. Adını altı ay önce öğrendiğim, adımı biraz önce öğrenen babam... ••• "Güzel olan sensin." "Güzel miyim?" "Sana güzel olduğunu söyleme nedenim çok basit aslında." derken başını küçük bir hareketle hafifçe eğdi. "Sessiz kalınamayacak kadar güzelsin, Afrodit." --- '040823

❝Bir küçücük Aslan'cık varmış...❞ |•| 04/08/2020 ******** Kapak için• kitapkurdululu 'ya çok teşekkür ederim...

Aile baskısından bunalan bir kızdı Lal. Bir sabah kendisine gelen cesaretle, eline aldığı telefonuyla çıkmıştı evden. İlk defa tek başına dışarıya çıktığı için eli ayağı birbirine girmiş ne yapacağını bilememişti. Sonra cebinde titreyen telefonunu hissedip baktığında tüm korkularıyla baş başa kalmış arkasına bakmadan koşmaya başlamıştı. Annesi onu bulduğunda hiç iyi şeyler yapmazdı, hızını arttırıp hiçbir yöne bakmadan koşarken son anda ona çarpacak arabanın freniyle kendine gelmiş şaşkınlık ve korku içerisinde o arabaya binmişti. Bu saatten sonra başlıyordu tüm hikaye...

Daha 4 yaşında verildi eline al yıldızlı bayrak, büyürken bile bırakmadı babasının emanetini. Büyüdü ülkesini korumak için asker oldu. Hep korku vardı içinde bir kiza sevdalanırsa, sonunun anne ve babası gibi olmaktan korktu ve korktuğu da başına geldi bir kıza sevdalandı dağın başında. Kızın nur yüzüne daha gözlerini görmeden kalbi hızlı atmaya başlamıştı. ~Korkumuz bile korkusuzdur~

. Genç kadın kocasının güneşten yanmış omuzlarına değdirdi ellerini, kaşlarını çatarak kendine bakan adamdan çekiniyor ve hatta korkuyordu. Mizacı sertti, mizacı epey sertti. Feride, gerçekten sinirli mi yoksa sakin mi anlayamıyordu bazen. Evliliğin ilk günleri komşuya gideceğim bile diyememişti bu yüzden. Hâlâ daha çekinceleri vardı elbet; kocasının sınırlarını kestiremiyor, nerede duracağını bilemiyordu. "Gülüm," dedi Rıfat, gecenin sessizliği yırtılmasın diye sessizce konuşurken. Habersiz olduğu düşünceleri yıkmak ister gibi dudağının bir kenarı yukarıya kıvrıldı. Haylaz bir gülüş olduğunu sezdi Feride. Ama ne çare, saniyeler içinde yanağı dişlenmiş ve ince bir sızıyla baş başa kalmıştı. Kadınlığında artık hissedemediği el yüzünden morali kaybolmuştu. "Ya Rıfat. Acıdı ama." Küskünce konuşup gözlerini kaçırmıştı kocasından. Ey nazlı yar, diye geçirdi içinden adam. Koynuna beni alacak kadar kadın, küsüp gidecek kadar çocuksun. Elde avuçta nasıl durur nasıl tutulursun.

Miskin bir haz, rahmimin duvarlarını kaplayan baskın kokusu, kendi kokumu bastıracak kadar üstündü. Elleriyle rahmime ağlarını ördü. O ve ben, bizdik. Şehvetin diğer adı. Şehveti biz doğurduk. Yasaktı. Acımasızdı. Katildi. Merhametsizdi. Mesafeliydi. Ulaşılmazdı. Küfürbazdı. Hilekardı. Ama bir gece ansızın elleriyle tek tek dizdiği gökdelenin taşlarını yıktım. Kurallarını yıktım. Ezdim geçtim. Bu dünyada bambaşka bir evreni kurduk. #Dikkat etmeniz gerekir falan dememe gerek yok diye düşünüyorum +18 olduğunu belirttim arkadaşlar. Yaş gurubu üstünde olan kişiler zaten rahatsız olmayacaktır. Not' Özel bölüm beklediğinizi bliyorum. Mantık ve hatalı yerler olduğunu fark ettim çözüm olarak kitabı baştan yazmaya karar verdim. Sillage sezon finali olduğunda Ağ'a dönüş yapacağız.

❝Geçmişinde yaşadığı travmatik bir olaydan dolayı polislik mesleğinin adından bile ölesiye korkan bir kadın, farkında olmadan başına ömürlük bela olacak bir başkomiserle Adana sokaklarında denk düşer. Adamın polis olduğunu öğrendiğinde korkuyla oradan bir daha karşılaşmayacaklarını düşünerek ayrılsa bile kaderin ikisi içinde farklı planları vardır. Bir yanda geçmişin getirdiği aşılamaz korkular, diğer yanda bugünün önlerine çıkardığı aşk...❞ |🌼| "Ne oldu? Sessizleştin İzel?" "Adam karşımda. Suratıma bakıyor?" Birkaç saniye durdum ve bakışlarımı gökyüzüne çıkarttım. "Dövecek gibi?" "İzel, alt üstü bir teklif sundu? Seni dövecek değil ya? Yanından mı geçeceksin?" "Hı-hım." Korkak birisi değildim aslında. Gereksiz bir cesaret abidesi bile sayılırdım hatta. Ama mesleğine duyduğum korku beni ondan korkutmaya yetiyor hatta artıyordu bile. "Bebeğim, korkma. Sen sadece iş teklifinde bulundun. Adam seni neden dövsün bunun için?" "Meslek sahibi olmuşsun ama adam olamamışsın dedim." Diyerek Ilgaz'ın kahkaha atmasına sebep olmuştum. "Gülme Ilgaz. Adam şey." "Ney?" "Mavi üniformalı!" Dedim mesleğinin adını söyleyemediğim, söylemek istemediğim, için kıyafetin renginden yola çıkarak. |🌼| 14/04/2020 ******** Kapak tasarımı •fusunyldrir•