Hazan.

Notlarımda kullanıcı adın var ama kim olduğunu bilmiyorum 

İşin aslı hepimiz, sevmeye muktediriz.

Kapıları çalan benim,
           Kapıları birer birer.
          Gözünüze görünemem, 
          Göze görünmez ölüler.
          Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar.
          Yedi yaşında bir kızım, 
          Büyümez ölü çocuklar.
          Saçlarım tutuştu önce, 
          Gözlerim yandı kavruldu.
          Bir avuç kül oluverdim, 
          Külüm havaya savruldu.
          Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok.
          Şeker bile yiyemez ki kağıt gibi yanan çocuk.

Gönlümle baş başa düşündüm demin;
          Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
          Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin,
          Akisleri sönen bir ses gibisin.
          
          Mâziye karışıp sevda yeminim,
          Bir anda unuttum seni, eminim.
          Kalbimde kalbine yok bile kinim,
          Bence artık sen de herkes gibisin.

Susmak yalnızlığın ana dilidir Ömür Hanım.
          Şiiridir...

İnsanı şair edecek cinsten bir imkânsız aşk bulmuştu fakat Tanrı bunu dillendireceği söz sanatını ondan esirgemiş, hünerden yoksun bırakmıştı.

Ah kimsenin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya.

Nereden çıktın böyle karşıma sitâre, efsaneler dökülüyor gülüşlerinden, kirpiklerin yüreğime batıyor.

Kimseye acı vermemek için kırk yerinden kırılan inceliğim.

Uykular yıkılır, rüyalar yarım kalır, gidenler şiirle dahi dönmez biliriz.