Ben küçükken bir kaç defa komşuların sohbet halkasına katılmıştım. Genel olarak eğlenceliydi. Yeni bilgiler öğrenirler ve def ile ilahiler söylerlerdi. Herkes de coşardı. Uslu bir kız olarak oturup orda bulunmak çok hoşuma giderdi. Farklı bir alandı benim için. Fakat ne zaman ‘kerbela’ lafı geçse, herkes susardı. Bazı teyzeler ağlardı. Büyüdüm ve alanımı teyzelerden yana seçtim. Siyer, peygamberler hayatı öğrendim. Küçüklükten beri aklımda ker bela olayı, karanlık, sanki her yerin küllerle kaplı olduğu bir gün gibi kalmış. Fakat o kadar şey öğrenmeme rağmen Hz. hüseyine ne olduğunu öğrenemedim. Şu an bile hâlâ ker belayı araştırmaya çekiniyorum. Nedense orada, beni mahvedecek bir gücün bulunduğuna inanıyorum. Mahvolmamaktan da korkuyorum.