yaralikelebek

Koca bir hiçlik hissi nüfuz ediyor ruhuma, elbet yabancısı değilim ben bu karanlığın ama dipte olmayı yeni yeni öğreniyor gönül...


Kaçıncı yıkılışım bilinmez ama enkaz altında son kalışım bu sefer belli..
Nerden mi belli ?

Cigerime batan havadan,
Burnuma sinen toprak kokusundan,
Kalbimin son atışlarını yapışından,
herkes kendi yaşadığını en zoru en kötüsü sanır ama unutma eyy insan bilemezsin bu satırları yazanın senden daha beter olup olmadığını bilemezsin.


Her neyse bazı şeyler yaşanmadan anlaşılmıyor da anlatılmıyor da ben şimdi anlatsam elbet anlamazsin acı aynı olsa bile yaktığı yer başkadır.

Her acının aidiyeti insan içindir, kim bilir bazılarımız tekil bir ruhla çoğul acılar sırtlanıyor.

Bir köpük zerresi kadar ömürsüz mutluluklara tamah etme vakti.