ᵉʳᵛᵃ

Ölsem.

seviyorum

“Bazen ben mi yalnızlığı seçtim o mu beni, o mu bana ait bir şey ben mi ona ait bir şeyim karar veremiyorum. Evim gibi, içinde mutluyum ama kapı üstüme kilitlenmiş oluyor bazen.“

Hayallerim yine çöp oldu.

Kırıldığın kadar sağlamlaşıyorsun bu dünyada, senden ne kadar gitmişlerse, sen de o kadar uzaklaşıyorsun insanlardan. Bu işin sonu seni yalnız hissedeceğin, kimseye kolay bağlanamayacağın birine dönüştürüyor ama sen, seni artık kimsenin kolayca yıkmayacağını öğrenmiş oluyorsun.

Aşık olduğum gök mavilerin, acı kahvelerimi es geçerek yeşillere tutuklu kaldı ya; bundan daha fazla acıtamazsın canımı.

Kalbim kırık.

Yere göğe sığmayan ruhum; gecenin bir vakti yollara düşmüş, çaresizce seni arıyordu.

"kırık cam teorisi... buna göre bir binanın çoğu camı kırıksa insanlar diğerlerini kırmakta çekinmezler ve bunu bir suç olarak görmezler... hayat da buna benzer, insanlara kırıklarımızı gösterdikçe kırmaktan çekinmezler..."

anlatsam hafifleyeceğim, anlatsam kurtulacağım, anlatsam iyileşeceğim. anlatabilsem yaşayacağım. gönlüm lâl olmuş, anlatamıyorum.