13

Tam her şey yoluna girdi derken, bir bakıyorum yolda bile değilmişim. Üstelik, hiçbir zaman tamam edememişim hiçbir şeyi. Yorulmuşum, adım atacak mecalim kalmamış. Yoldayım ama yanlış istikamette. Sahiden iyi gidiyor diye düşündüğüm her şeyi, ellerimle ziyan etmişim. Ömrümü de. Suçlu arıyorum, sebep arıyorum yok. Bana benden daha büyük düşman hiç olmamış. Tutunduğumu zannettiğim her dal, emaneten bana tutunmuş. Sarıldığım her el, sırtımda dermansız bir yara ile beni benimle bırakmış. Herkes gitmiş, ben kalmışım.Yutkunamıyorum.

Lakin tek korkum yarın ölebilirim, kendimi tanıyamadan.

Nazlan
          Sitem et
          Kırıl bana
          Beni geç vakit
          Tek başıma suya yolla
          bahçede yüzünü öteye çevir
          Güle hayret ediyormuş gibi yap
          Gülümseyerek konuş da başkalarıyla
          Somurt avluda sadece ikimiz kalınca
          Kızıp en sevecen adımlarla üst kata çık
          En sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
          Derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık
          
          Yamru bastım iş değildi hake çakılmak bayırdan
          Dağ sıra dağdı hangi haşin belden yol veresi
          Gece hep süzüldü yukarıdan lakayt kehkeşan
          Altımda beni hep yutmaya çağladı nehir
          Yetişir heceleme(n)  sök beni bir kere
          En zoruma gideni yap hegame getir
          Çel beni tökezlet tuttur çitlere
          Ahla istida edecek ahval değil
          Kim bana kıymazsan bilebilir
          Dünya dedikleri samut küp
          Acılar tıkandıkça bende
          Hep seni seslendirir

Çok eski günlerde, daha sözlerin ilk titreşimleri dudaklarıma henüz geldiği zamanlarda, kutsal dağa çıktım ve Tanrı'yla konuştum, "Efendi, ben senin kölenim. Senin sırrın benim yasam olacak ve sonsuza kadar ona itaat edeceğim."
          Fakat Tanrı bana cevap vermedi ve şiddetli bir fırtına gibi uzaklaştı.

Uzun soluklu şiirler yazmayı bıraktım,
          Ama adın da yetmiyor ellerimin titreyişini durdurmaya.

Bir labirent gibidir Kayra'nın içi. Dünyadan büyük bir labirent taşır içinde. Aslında herkes biraz öyle. Annem, babam, kız kardeşim. Hepsi birer labirent. Onun için sevemedim ben insanları. Çünkü girince içlerine, nerelerinden çıkacağım belli değil. Belki kıçlrından, belki gözlerinden.

Bir gün yanında olmamı istediğin ama bunun imkânsız olduğu bir zaman gelirse gözlerini sıkıca kapat ve elini yüreğine götür. Ben senin gözkapaklarının ardındaki karanlıkta, kalbinin çarpıntısında olacağım. Ne zaman bir vapura binsen saçlarının arasından geçen rüzgâr değil, parmaklarım olacak. Okuduğun kitabın bir satırında ya da dinlediğin bir şarkının müziğinde nefes almaya devam edeceğim. Yağmurlu bir günde omzunu öpen yağmur damlası olabilirim. Belki de koklamak için uzandığın bir çiçeğin yaprağından havalanan kelebek olacağım. Sen ne kadar hissetmek istersen ben o kadar var olmaya devam edeceğim. Yüreğinin perdelerini hiçbir zaman kapalı tutma. Aydınlığın içeri girmesine izin ver. Gülmek sana yakışıyor, yüzünü asma. Büyük zorluklara göğüs germiş insanların hakkıdır mutluluk. Anlatmaya değer günlerin, içinden geldiği gibi yaşadığın bir hayatın olsun. Gözlerini kapatıp benimle konuşmak istediğin zamanlar için güzel anılar biriktir.

Her kimin yanındaysan mutlu ol ki mutsuzluğuma değsin.

Bağlar’ın dar sokaklarında,
          Bir çocuk vardı, adı Narin’di,
          Seksek oynardı, düşlerinde,
          Dünyası küçük ama kalbi bir o kadar büyük.

On üçüncü kattan atlamış, görenler uçak gibiydi diyorlar. Ellerini iki yana açmış, kanatlı gibiymiş. Düştüğünde parçalanmış bedeninin orta yerinde, giydiği tulumun cebinden bu kara kutu çıkmış. Kara kutuya 'düşüş nedeni' diye şu notu yazmış: pervaneme kuş girdi, çıkaramadım.